Gij nu

Griet Op de Beeck schrijft het Boekenweekgeschenk 2018. Hulde! Ik gun het deze 'snotneus' van harte. Zeker na het lezen van Gij nu, haar nieuwste boek, dat begon met een wonderlijke leeservaring. Ik had de flaptekst wat snel gelezen en het boek een paar weken later in m'n koffer gestopt als reisgezelschap tijdens een vakantieweekend. Om de kaft te sparen liet ik die thuis. Het eerste hoofdstuk - of eigenlijk eerste gedeelte met vier korte hoofdstukken - eindigde echt bizar. Ik ging slapen met een spannend ben-benieuwd-hoe-dit-verder-gaat-gevoel.

Maar daarna kwam een nieuwe hoofdpersoon het verhaal in, met wederom een korte anekdote als een soort inleiding op meer. Daarna kwam weer een nieuw persoon. Ik begon al m'n haakjes en kaders kwijt te raken. Hoe en wanneer zou dit allemaal weer bij elkaar komen? Waar ging dit boek ins hemelsnaam over? Hellup, flaptekst! Ik moest uiteindelijk echt het internet op om mezelf een beetje richting te geven bij het lezen. Wat een raar gevoel.

Blijkt het dus een verhalenbundel te zijn. Al die hoofdpersonen gaan niet meer bij elkaar komen, Astrid! Ik had die informatie echt nodig om verder te kunnen lezen, en om alle personages en anekdotes in de juiste context te kunnen plaatsen. Bijzonder. Maar wat volgde was een opeenvolging van melancholie. Korte scènes uit het leven van dolende zielen. Jong, oud, man, vrouw, allemaal op één of andere manier in het verleden of in het hier en nu beschadigd. Mensen die worstelen met het bestaan en met de existentiële eenzaamheid die eigen is aan het leven. Mensen met motto's - de mooiste zin uit het verhaal dat keurig aan het begin vermeld staat - die overlopen van een weifelende en zelfkritische houding. Of, zoals Griet zelf zegt:

"Vijftien heel verschillende mensen. Allemaal op een bepalend moment in hun leven, zo'n moment waarop de dingen ontploffen of imploderen, stilvallen of deblokkeren, kapotgaan of ten goede keren." Nee, ik werd er niet echt vrolijk van. De verhalen die - ondanks alles - toch eindigen met een voorzichtig soort hoop op betere tijden zijn op één hand te tellen.

Maar ik heb wel intens genoten van haar taal, haar beelden, haar composities, haar stijl. En daarmee ook haar boodschap aan de lezer, die me soms echt in het gezicht slaat. De les dat je moet handelen voor het te laat is, voor je reptielenbrein het van je over neemt. Doe je dat niet, dan staan in dit boek genoeg voorbeelden van mensen bij wie het misgaat, omdat ze de controle over hun emoties verliezen. Door jarenlange stress doen mensen niet meer wat ze bewust willen, maar reageren ze vanuit een vecht- of vluchtreactie. Na het lezen is aan het jou als lezer om het heft in handen te nemen. De titel Gij nu - uit het laatste verhaal, waarin toch aan het eind alle personages een soort van samenkomen - stuurt daar ook op aan. Je wordt aangespoord om te handelen.

Awel, Griet Op de Beeck, ik hoor u. En mijn eerste handeling is dat ik meer van uw boeken ga lezen!

Reserveer het boek in onze catalogus.