Het boek van vergeving

Het eerste bieblog van weer een nieuw jaar vol lees-, kijk- en luistertips. In m'n zoektocht naar een passend boek om dat jaar in te luiden, met een opbeurende boodschap in deze bijzondere tijden, kwam Het boek van vergeving op m'n pad. En ja, dat lijkt me wel een mooi en hoopvol thema: vergeving. Zeker als het zo mooi wordt beschreven als door Desmond Tutu en zijn dochter Mpho.

Desmond Tutu ontving in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn inspanningen in de strijd tegen apartheid. Hij was voorzitter van de Waarheids- en Verzoeningscommissie, die in 1995 werd ingesteld na de val van het apartheidsregime. Deze commissie en het werk van Tutu zijn van doorslaggevend belang geweest voor het herstel van de democratie in Zuid-Afrika. En dat 'werk' bestond voor het grootste deel uit het helpen van slachtoffers en daders in hun weg naar vergeving. Want Tutu zag in dat vergiffenis schenken, of om vergeving vragen, het enige is wat je om jezelf en de wereld te bevrijden van de starre cirkel van pijn en vergelding.

Vanuit zijn ervaring en aan de hand van vele voorbeelden waar hij mee te maken heeft gehad, leidt Desmond Tutu je in dit boek, samen met zijn dochter, langs alle aspecten van het enige, viervoudige pad naar vergeving: je verhaal vertellen (om terug te pakken wat je werd ontnomen), je pijn benoemen (om je gekwetstheid te erkennen, helen en bevrijden), vergeving schenken (omdat het de manier is om vrij te komen uit de kringloop van verhaal vertellen en pijn benoemen) en uiteindelijk je relatie vernieuwen of loslaten (want door de slechte daad die tussen jou en de dader in staat wordt er altijd een relatie gecreëerd of onderhouden). Behalve anekdotes en theorie over deze vier stappen, biedt het boek ook meditaties, oefeningen en rituelen die je helpen vol te houden en die verdieping geven.

Ik nam Het boek van vergeving deze zomer mee naar m'n jaarlijkse stilteretraite. Ter inspiratie, want ik dacht dat ik een stukje vergeving van anderen en mezelf wel kon gebruiken. Dat bleek toch niet helemaal de juiste tijd en plaats. Zo'n retraite heeft z'n eigen dynamiek en bepaalt zelf wel welk thema er centraal moet staan. Maar toch heeft het lezen ervan, in de weken erna, dingen in gang gezet die me zeker naar dat pad van vergeving hebben gebracht.

En als ik nu kijk naar de wereld om me heen en het nieuwe jaar dat voor ons klaar staat, dan denk ik dat we wel weer een paar van zulke krachten kunnen gebruiken. Voor de één is 'vertrouwen' misschien het sleutelwoord, voor de ander is dat wellicht 'vrijheid'. Maar als ik lees wat er aan vredeswerk is verzet in Zuid-Afrika, dan zou voor veel mensen het pad van 'vergeving' helemaal niet zo'n slecht idee zijn.

Ondertussen hoop ik er maar het beste van en zoek ik de bieblogstapel met boeken en films voor 2017 bij elkaar!

Reserveer Het boek van vergeving in onze catalogus.