Ten onrechte blijkt, want het is een bijzondere plaat. Niet voor niets eindigde dit album in veel andere jaarlijstjes bovenaan.
"Het was de grote vraag waar Sturgill Simpson, na het succes van Metamodern Sounds In Country Music, op zijn derde album mee zou zou komen. En of het net zo goed zou zijn. Om die laatste vraag maar gelijk te beantwoorden. Ja, A Sailor’s Guide To Earth (Atlantic/Warner) is zeker net zo goed. Het album is geïnspireerd door de geboorte van zijn eerste kind, net een maand na het verschijnen van Metamodern Sounds. Het is een soort brief van een zeeman aan zijn gezin. Simpson put daarbij onder meer uit zijn eigen ervaringen in de marine. Het eerste nummer, Welcome To Earth (Pollywog), begint met de woorden: Hello my son / welcome to earth / you may not be my last / but you always be my first. Daarna gaat het over hoezeer hij zijn zoon mist als hij van huis is, en hoe hartbrekend het is om te zien hoeveel hij alweer gegroeid is. Ja, het klinkt truttig, maar het is het niet. Daar zorgt de pittig instrumentatie wel voor; de blazers van the Dap-Kings (van souldiva Sharon Jones) houden er de vaart in. Andere gastmusici op deze plaat zijn onder meer de ervaren rotten David Roe (bas) en Dan Dugmore (pedal steel) maar natuurlijk is er ook weer een hoofdrol voor Simpson’s vaste gitarist Laur Joamets. In het centrum van de plaat staat weer een prachtige cover; ditmaal In Bloom van Nirvana (wel met een kleine tekstuele aanpassing. Simpson had het zijn levenlang al zo gezongen en dus ook al opgenomen, toen hij er pas achter kwam dat de originele tekst anders was. Cobain’s familie gaf echter toestemming om het zo te laten). De plaat eindigt met het opwindende Call To Arms, waarin de hoofdpersoon zijn zoon waarschuwt zich niet te laten gebruiken voor welke oorlog dan ook: Well son, I hope you don’t grow up believing you have to be a puppet to be a man. Het is het slot van een geweldige plaat waarop Sturgill opnieuw bevestigt dat hij een fantastisch muzikant en songschrijver is. Een countryzanger van grote klasse bovendien. Een man die allerlei invloeden in zijn muziek (soul, rock, funk) kan toelaten zonder zijn country-afkomst te verloochenen." (Altcountry.nl)Ik weet niet precies wat het is met deze zanger: de platen zijn nou niet direct heel toegankelijk, maar aan de andere kant 'pakt' het wel.. Ik blijf de komende tijd maar eens even draaien en luisteren om te bepalen of Simpson ook in mijn lijstje had moeten staan. Wat vinden jullie?
Reserveer in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten