Als je een debuutroman schrijft dat zo wordt ontvangen als 'Vele hemels boven de zevende' is het niet gemakkelijk de verwachtingen waar te maken als je tweede roman verschijnt. 'Kom hier dat ik u kus' is echter opnieuw een zeer fraai verhaal.
Griet op de Beeck is een Vlaamse schrijfster en dat komt duidelijk naar voren in de dialogen van het boek. Dat is absoluut niet storend, het werkt eerder versterkend.
In 'Kom hier dat ik u kus' volgen we de hoofdpersoon Mona op drie momenten in haar leven. Het eerste deel laat een een 9 - 11 jarige Mona zien. Een intelligent meisje dat echter door de volwassenen om haar heen niet als een volwaardige gesprekspartner wordt gezien en een volkomen onduidelijk beeld heeft van de situatie waarin haar moeder komt te overlijden. De verschillende emotionele reacties zijn voor een kind van die leeftijd niet altijd goed te duiden. Als haar vader vrij snel opnieuw trouwt wordt ze geacht haar echte moeder zo snel mogelijk te vergeten en wordt er ook niet meer over haar moeder gesproken. Haar stiefmoeder doet goed haar best, maar het is zo angstaanjagend duidelijk dat dit niet juiste weg is om te bewandelen. Het is ontzettend knap hoe Griet op de Beeck dit vanuit het perspectief van dit kind laat zien. Je begrijpt ook onmiddellijk dat dit een impact op de rest van haar leven moet hebben: "Ik moet sterk zijn en mijn best doen. Ik mag niemand tot last zijn en mag geen eigen wensen hebben".
In de volgende fase is Mona midden twintig. Ze heeft gestudeerd en gaat als dramaturg aan het werk voor een belangrijke regisseur. Ze krijgt een relatie met een bekende schrijver. Al snel wordt duidelijk hoe de gebeurtenissen uit het verleden zich manifesteren in haar houding ten opzichte van deze twee mannen. Toch heeft deze volwassen Mona wel een nuchtere kijk op het haar leven. Ze ziet heel goed hoe de verstikkende sfeer uit haar jeugd van invloed is op het leven van haar broer(tje) en stiefzusje.
Het laatste deel is Mona midden dertig. Ze is nog steeds bij haar schrijver en regisseur, maar de verhoudingen zijn er niet beter op geworden. De vader van Mona is ernstig ziek en nu pas komt ze in gesprekken met haar vader tot de ontdekking waarom dit gezin, waarin ze is opgegroeid, min of meer tot elkaar veroordeeld is. Het is treurig te beseffen, dat iedereen het zo goed bedoelde, zo ontzettend zijn best heeft gedaan en dat er desondanks zoveel levens verknoeid zijn. En dat is misschien wel de reden dat dit boek je zo aangrijpt. Voor hoeveel mensen geldt niet? Iedereen handelt vanuit zijn eigen goed bedoelde gedachte, zich vaak niet realiserend wat het effect is. Voor Mona betekent dit inzicht dat ze haar eigen leven een andere, eigen wending kan geven.
Een mooie roman over de zoektocht naar identiteit en het lef om eigen keuzes te durven maken.
Reserveer in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten