Weer een boek waar ik stil van word. En voor de zoveelste keer realiseer ik mij hoeveel geluk ik heb dat ik nog geen oorlog aan den lijve ondervonden heb.
Het vergeten kamp van Pauline Kok-Schurgers is het persoonlijke verhaal van de schrijfster in een Jappenkamp in Indonesië. Pauline groeit op tussen twee culturen. Haar Nederlandse ouders zijn op Sumatra gaan wonen. Pauline groeit daar vredig op totdat het Nederlandse leger zich in 1942 overgeeft aan het Japanse leger. Pauline is 9 als ze samen met haar twee kleinere zusjes, broertje en moeder in een kamp terecht komt.
Ze worden gescheiden van haar vader die wordt tewerkgesteld bij de beruchte Birma Spoorlijn. Maar dat weten zij dan nog niet en ook niet of hij nog leeft.
De drie jaar daarna worden ze van kamp naar kamp verplaatst, waarbij hun levensomstandigheden steeds verder verslechteren. Honger, vernedering, lijfstraffen, ziekte, dwangarbeid niets blijft hen bespaard.
Pauline ziet in die jaren verschrikkelijke dingen. De vrouwen en kinderen worden vaak geslagen en veel mensen overleven de kampen niet. Het meisje probeert haar gevoelens constant te onderdrukken en houdt zich als oudste dochter groot. Je ziet haar in deze 3 afschuwelijke jaren veranderen van een vrolijk, extravert meisje in een voor het leven getekend, teruggetrokken en stille vrouw.
Het Vergeten Kamp is geschreven door iemand die het zelf meegemaakt heeft en een aanrader voor iedereen die meer wil weten over de gebeurtenissen in Nederlands-Indië tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten