Zo simpel kan het zijn

Op een wat verveelde regenachtige zondagmiddag drukt m'n lief me een kleine pocket in de handen. "Hier, lees dit maar." Soms is het heerlijk als iemand je simpel zegt wat je moet doen. Ik begon met de achterflap van Zo simpel kan het zijn en werd getriggerd door de recensies. "Wat een eenvoudig boek! Geen stappenplannen en geen managementmodellen. Simpelweg heerlijk leesvoer! (5-sterren)" Met daaronder "Wat een eenvoudig boek Geen stappenplan of managementmodel te vinden. Zo simpel kan het toch niet zijn? (1-ster)" Het duurde even voor ik de humor er van in zag.

Richard Engelfriet schreef een verrassend simpel en heerlijk leesbaar boekje over herkenbare valkuilen in het (bedrijfs)leven. Met simpele oplossingen voor lastige problemen. Zijn stijl om modellen, protocollen en bureaucratie te vermijden doet me denken aan de techniek van het Omdenken. Het gaat over de moed om met andere ogen te kijken en buiten de regels te handelen. Wat natuurlijk best een opgave is, want moeilijk doen is heel simpel, maar simpel doen is best moeilijk.

Engelfriet geeft dertig sprekende voorbeelden van hoe je een probleem of regel simpel kunt aanpakken. Ik stel mijn favorieten graag aan je voor:

1. Laat je medewerkers zelf - liefst buiten de kaders - met slimme, simpele oplossingen komen en vernoem het nieuwe 'protocol' naar die medewerker. Of geef ze de ruimte om een simpel idee uit te proberen (en er misschien in te falen).
2. Stel Rule number six in. En herinner je medewerkers aan deze regel als iemand weer eens op hoge poten mopperend aan je bureau staat. Neem jezelf toch niet zo serieus. Soms moet je even van die sokkel af. En regel 1-5? Die bestaan natuurlijk niet.
3. Laat je medewerkers geen lijstjes afvinken, maar laat ze vónken. Een staat van zelfstandig nadenken, permanent opleiden en elkaar scherp houden, waarbij protocollen zijn vervangen door hersens. Open de vergadering dus met "We hebben doel X te bereiken, ik weet nog niet hoe, maar ik heb jullie hard nodig. Henk, wat kan jouw rol en inbreng zijn?"
4. Communiceer alleen nog in wél-boodschappen. Dus alle bordjes met 'hier geen fietsen plaatsen' of 'verboden op de trap te zitten' de deur uit. Wat mag je er wel plaatsen? Nou, boekentassen bijvoorbeeld!
5. Stop met de SMART-sharia. Meten=weten zegt alleen iets over de meetbaarheid en niks over de merkbaarheid. Elk klanttevredenheidsonderzoek hoeft maar één vraag te bevatten: "Zou u ons aanbevelen bij anderen?"
6. Vermijd clichédiarree in al je mooie rapporten en visies. Maak keuzes, zeg wat je wel en vooral ook wat je niet doet!
7. Anderen helpen - teleurgestelde of klagende klanten bijvoorbeeld - doe je volgens een simpel principe: lage opoffering - hoge opbrengst. Bied de klant iets aan dat voor jouw (bedrijf) een kleine opoffering is, maar dat de klant een hoge waarde oplevert. Boete kwijtschelden als het even mis is gelopen is er zo eentje.
8. Omarm het pechprincipe (shit happens) en accepteer dat er fouten gemaakt worden. Laat niet elke fout de opmaat zijn voor een nieuw voorschrift.

Voor een analyserende moeilijkmaker als ik is dit verplicht leesvoer. Ik heb vaak gegniffeld en ook vaak gedacht 'kon ik het maar zo simpel doen'. Maar ik voel me geïnspireerd. Wie weet bloeit er nog een mooie simpelmaker in me op!

Reserveer het boek in onze catalogus.