Een vrouw op de vlucht voor een bericht

Op 4 april dit jaar overleed ‘boekenman’ Wim Brands en ik was geschokt. Hoe kan dit nou, deze man maakte zulke mooie boekenprogramma’s. Menig keer raakte ik zo geïnspireerd door wat hij schrijvers liet vertellen over hun nieuwste boeken, dat ik nog maar 1 focus had en dat was: hébben dat boek! Als je weet dat mensen enthousiast zijn over jouw programma’s en geïnspireerd raken, dan wil je toch juist niet dood, maar blijven speuren naar boeiende verhalen? Dacht ik.

Zoekend naar een verklaring kwam ik uit bij een uitzending die hij voor zijn programma ‘Boeken op reis’ in 2013 had gemaakt over de Israëlische schrijver David Grossman. Een indrukwekkend interview en daar was mijn focus weer: lézen, die boeken van Grossmann!!

En zo begin ik aan het bijna 700 pagina’s tellende boekwerk Een vrouw op de vlucht voor een bericht. Het verhaal speelt zich af in het hedendaagse Israël. Centraal staan Ora, een vrouw van middelbare leeftijd, haar twee zoons Adam en Ofer en de twee belangrijkste mannen uit haar leven, Avram en Ilan. Beide zijn vader van 1 van Ora’s kinderen.

Ofer heeft net zijn dienstplicht erop zitten, maar meldt zich vrijwillig aan voor een militaire actie op de Westelijke Jordaanoever. En dat terwijl er twee rugzakken klaar staan voor een gezamenlijke trektocht van Ora met Ofer..Ora besluit toch te gaan, maar dan met Avram, haar jeugdliefde die getraumatiseerd door vreselijke oorlogservaringen, aan de rafelrand van het leven een wereldvreemd bestaan leidt. Ora gaat op de vlucht voor het ergste bericht dat ze zich kan indenken, dat Ofer omgekomen is bij militaire acties. Door te weigeren dit bericht in ontvangst te nemen, denkt ze haar zoon te kunnen redden.

Het hele boek door blijft ze wandelen, samen met Avram. Zij vertelt haar verhaal in de hoop ook Avram aan het vertellen te krijgen. En gaandeweg is een verandering merkbaar. Terwijl ze beiden eerst intens met zichzelf overhoop liggen, richt hun blik zich meer en meer naar buiten. Ze blijken het Israëlpad te volgen en krijgen oog voor de schoonheid van de omgeving en voor elkaar. Maar ze worden ook geconfronteerd met gedenkplekken waar jonge mensen omgekomen zijn. De oorlog is dichtbij en om hen heen, er valt niet aan te ontkomen.

Wrang en bizar is het gegeven dat de schrijver, Grossmann, tijdens het schrijven van dit boek zijn eigen 20 jaar oude zoon Uri verliest in de oorlog in Zuid-Libanon. In het interview van Wim Brands vertelt hij hierover. Nog elke dag staat hij ochtends vroeg op om samen met een paar anderen een wandeling te maken ter nagedachtenis aan Uri. Het verlies van een kind trekt een diep spoor dat nooit verdwijnt. Hoe hij dan toch doorgaat met schrijven en deze roman voltooit zonder verbitterd te raken, dat vind ik groots. Vlak na het bericht over zijn zoon heeft Grossmann gezegd tegen zijn vriend Amos Oz: ik denk niet dat ik dit boek kan redden. Waarop Oz antwoordt: ik denk dat dit boek jou gaat redden. Schrijven om te verwerken, om te overleven. Grossman doet dit op een werkelijk indrukwekkende manier!!

Tinie Knoef

Reserveer Een vrouw op de vlucht voor een bericht in onze catalogus.