De Zoon

Wat is een Nesbø zonder Harry Hole? Die vraag stelde ik mijzelf voordat ik begon te lezen in De Zoon van Jo Nesbø. Om maar meteen alle twijfel weg te nemen: gewoon weer een fantastisch mooi boek! Je wordt er in gezogen, verdwijnt voor onbepaalde tijd en komt een ervaring rijker weer terug met twee benen op de grond.

Het gegeven waar De Zoon mee begint is al van een bijzondere originaliteit. Sonny is een gevangene, maar geen gewone.

Om aan zijn heroïne verslaving te kunnen toegeven neemt hij de straf op zich van misdadigers die ongestraft willen blijven. Dat hier een goed lopend, corrupt netwerkje voor nodig is spreekt voor zich. Hoe dit in z'n werk gaat wordt uiteraard haarfijn door Nesbø uit de doeken gedaan. Als geen ander weet Nesbø de zwakheden van de mens te ontleden.

Sonny heeft een gave. Hij kan luisteren. Zijn medegevangenen biechten hun zonden bij hem op, waarop hij ze kan vergeven. Dit is het leven dat Sonny zich wenst, totdat hij op een dag de ware toedracht hoort over de dood van zijn vader...
Sonny neemt een besluit en wat dat betekent wordt in de rest van het boek duidelijk.

We volgen Sonny, maar ook de mensen die niet zo blij zijn met de ontwikkelingen die voortkomen uit het besluit van Sonny. We komen steeds dichter bij de waarheid en de smerige spelletjes die in het verleden zijn gespeeld om..., ja waarom eigenlijk?

Het verhaal ontrolt zich als een spannende film. Ik zag als vanzelf een mooie 10-delige serie voor me à la The Bridge of The Killing. Wie zal het zeggen. Misschien komt die er ook wel, want de filmrechten zijn inmiddels verkocht.

Reserveer in onze catalogus