“Het grootste deel van mijn leven dacht ik dat je een leven moest leiden om dat leven te veranderen, beter te worden, voller, avontuurlijker … maar misschien moet er op een gegeven moment … wel een andere beweging komen, dat je zegt: dit is het en hiermee wil ik het doen.”Met name zijn herinnering aan het zomerkamp is cruciaal. Hij krijgt, hij is daar begeleider, van een jonger meisje op de laatste dag van het zomerkamp een zoen. Het meisje is zo vrolijk en open. Zij lijkt hem volledig te begrijpen. Zij zien elkaar niet meer, maar zijn toch met elkaar verbonden. Deze gebeurtenis blijkt een van de meest ingrijpende uit zijn leven te zijn. Er komt een drama uit voort dat hem een groot schuldgevoel geeft.
“Alle grote veranderingen, alle grote veranderingen die grote gebeurtenissen worden, vooral ontstellende gebeurtenissen, beginnen met een klein moment, misschien een paar seconden.”
Het is een verhaal over schuld en schaamte, over afscheid, waarheid en over de vraag wat er gebeurd zou zijn als….. Het besef dat we allemaal voorbijgangers zijn die elkaar even aankijken of aanraken. Een verhaal over de vraag waar het nu uiteindelijk om gaat: om de waarheid of de werkelijkheid.
Een prachtig, melancholisch verhaal.
Thomas Verbogt over zijn boek Als de winter voorbij is
Geen opmerkingen:
Een reactie posten