Ik heb nog nooit iets gelezen dat zo dicht raakt aan de kern van een verdriet dat nooit ophoudt.Twintig minuten duurde het maximaal voor de dood intrad in de gaskamers van Auschwitz. Bronia moet na de bevrijding verder leven met haar kampverleden. Nooit meer praat ze over wat ze heeft meegemaakt. Voor haar man en dochter bewaart ze een groot geheim, maar nu, decennia later, is het tijd om te vertellen wat haar daar is overkomen.
Bronia stelt het moment tot het laatst uit en we volgen haar in de korte tijd die haar rest voor ze haar dochter haar grote geheim zal vertellen. Ze neemt ons mee in haar verleden en komen zo stukje bij beetje te weten wat in haar hoofd, hart en ziel gegrift staat en wat ze al die jaren heeft moeten meenemen in haar leven.
Chaja Polak weet op een indringende manier, ook vaak beeldende wijze, de pijn te beschrijven van een vrouw die verder moet met haar leven, maar daarin, ondanks dat ze haar uiterste best doet, ernstig tekort schiet. Het verleden is alom aanwezig, maar onuitgesproken. Ook schrijnend zijn de beschrijvingen van een onbekommerd, gelukkig leven van voor de oorlog en de grote tegenstellingen van er na.
Chaja Polak (1941) is schrijver en beeldend kunstenaar. Als kind van een slachtoffer en een overlevende van Auschwitz is haar leven in hoge mate bepaald door wat haar ouders is aangedaan. Ze doorliep de Rietveld Academie en debuteerde in de literatuur in 1989. Ze schreef romans, verhalen en poëzie. Een aantal van haar boeken was genomineerd door de Libris Literatuurprijs en werd vertaald in het Engels, Deens en Italiaans.
Een klein boekje met een grote inhoud!
Reserveer in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten