Reizend met de trein is ook lekker naar buiten kijken en je afvragen wat er achter al die deuren en ramen gebeurd die voorbijflitsen. En een beetje voor je uit fantaseren over welke levens de mensen leiden die je ziet in het voorbijgaan.
Eén ding weet ik wel...na het lezen van Het meisje in de trein door Paula Hawkins kijk ik straks, als ik weer eens in de trein zit, iets anders naar buiten. Want achter al die huizen langs het spoor gebeurt vast heel wat meer dan ik mij kan voorstellen.
Van de achterflap
Rachel neemt elke ochtend dezelfde trein. Elke dag hobbelt ze over het spoor, langs een rij charmante huizen in een buitenwijk van Londen, en stopt daar altijd voor hetzelfde rode sein. Zo kijkt ze elke ochtend naar een stel dat op hun terras ontbijt. Ze heeft inmiddels het gevoel dat ze hen persoonlijk kent en noemt hen ‘Jess en Jason’. Hun leven – in Rachels ogen – is perfect. Een beetje zoals haar eigen leven dat ooit was.
Op een dag ziet ze iets vreemds in hun tuin. De trein rijdt gewoon weer door, maar voor Rachel verandert alles. Niet in staat om het voor zichzelf te houden, stapt ze naar de politie met haar verhaal, wanneer blijkt dat 'Jess' vermist wordt. Hiermee raakt ze niet alleen verwikkeld in de gebeurtenissen die volgen, maar ook in de levens van iedereen die erbij betrokken is. Maar wie is er te vertrouwen? Heeft ze meer kwaad dan goed gedaan door zich met deze zaak te bemoeien?
Dus wat kunnen we nog geloven van wat Rachel ons vertelt? Hawkins benut het gegeven van de onbetrouwbare vertelster heel handig en confronteert je daardoor met je vooroordelen over mannen en vrouwen in thrillers, en over daders en slachtoffers.
Op driekwart van het boek kun je al vermoeden hoe het af zal lopen en toch blijft het boeiend omdat het personage Rachel zo goed uitgewerkt is.
Reserveer hier Het meisje in de trein in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten