Totdat het onvoorstelbare zich voordoet: een monnik wordt vermoord gevonden en de dader moet zich onder de overige monniken bevinden.
Hoofdinspecteur Gamache en inspecteur Beauvoir betreden een wereld die slechts door een enkeling eerder werd aanschouwd...
In 'Een schitterend mysterie' voert Louise Penny je mee naar een wereld vol muziek. Het is de muziek, of liever gezegd, het zijn de Gregoriaanse gezangen die deze monniken tot elkaar hebben gebracht. Allemaal uitgekozen vanwege hun stem en tezamen goed voor een uniek resultaat. Deze monniken hadden een opname gemaakt van hun Gregoriaanse gezangen en daarmee de harten van miljoenen mensen over de hele wereld geraakt Maar niemand wist waar deze monniken zich ophielden en de monniken zelf traden nooit naar buiten. De verkoop van de cd met gezangen had het klooster wel grote rijkdom bezorgd. En nu was het klooster ineens verdeeld in twee kampen. Het ene kamp vond dat een tweede opname gerechtvaardigd was. De monniken moesten gaan optreden, hun zwijggelofte afleggen en met hun gebeden op muziek het woord van Christus verkondigen. Het andere kamp was van mening van dat de afzondering en het eenvoudige leven dat ze leidden geborgd moest blijven.
Wat was het geheim van deze monniken? Waarom klonken deze Gregoriaanse gezangen zo bijzonder als zij ze zongen?
Gamache en Beauvoir vinden op de dode monnik een perkamenten vel met daarop Latijnse zinnen en een soort golfjes boven de woorden getekend Deze golfjes worden neumen genoemd.
'We hadden het gisteren over neumen, maar weet u wat dat zijn?'vroeg de dominicaan. Hoewel het een onverwachte vraag was, was Gamache niet echt verbaasd. 'Het is het eerste notatiesysteem voor muziek. Voordat er noten waren, waren er neumen'. [...]Gamache en Beauvoir krijgen onverwacht bezoek van commissaris Francoeur. Dat de hoofdinspecteur en de commissaris geen vrienden zijn wordt al snel duidelijk. De reden voor de komst van de commissaris houdt Gamache minstens zo bezig als het onderzoek naar de moord. In de loop van het verhaal krijgen we daar steeds meer inzicht in.
'Het woord "neum" komt van het Griekse woord 'adem'. De monniken die de eerste gezangen schreven, geloofden dat hoe dieper we inademen, hoe meer van God we in ons krijgen. En als je zingt, adem je diep in. Heeft u wel eens gemerkt dat hoe dieper je inademt, hoe rustiger je wordt"?'vroeg de monnik. [...]
'De eerste Gregoriaanse gezangen werden mondeling overgedragen. Maar zo rond de tiende eeuw besloot een monnik ze op te schrijven. Maar om dat te kunnen doen, moest hij een manier vinden om muziek op schrift te zetten'.
'Neumen', zei de hoofdinspecteur, en de monnik knikte.
Deze combinatie van enerzijds de in afzondering levende monniken die hun leven wijden aan God en hun muzikale gebeden en anderzijds de wereld van corruptie en geweld maken dit boek tot een bijzonder geheel. Ik heb het met veel plezier gelezen. Maar om er van te kunnen genieten moet je wel houden van de indringende schrijfstijl die Lousie Penny hanteert. of zoals dat op de achterzijde van het boek staat omschreven: 'Haar grootste gave is haar griezelige vermogen om het onbeschrijfelijke te beschrijven - het spel van het licht, het geluid van hemelse muziek en een rustig gevoel van vrede'. Dat is wat ik bedoel en daar kan ik me alleen maar bij aansluiten.
Reserveer in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten