Hoewel ik elke keer heb genoten van het schrijven van een blog…Hoewel ik elke keer wanneer ik een boek of een film pakte tot rust kwam…
Mijn ode rond de duizendste bieblog gaat uit naar de passiedelers. Ik heb me laten verrassen en inspireren door hun verhalen, maar bovenal heb ik de passie gevoeld en diezelfde passie met jullie mogen delen. Dankbaarheid is het juiste woord. Dankbaar dat deze blog overeind blijft in een digitale wereld waarin blogs komen en gaan.
Elk boek en elke film die zich een weg wist te banen via de catalogus van de bieb naar mijn brein, kreeg een klankbord. Noch het vinden van, noch het creëren van het klankbord ging zonder slag of stoot. Ik bedoel niet dat het me moeizaam verging om een boek of film ‘te kiezen’. Want wanneer ik daarop terugkijk moet ik toe geven dat ze min of meer naar míj toe kwamen. Ik heb niet één keer ‘moeten zoeken’ naar een boek of film. Er was altijd wel een reden voor juist dat boek of juist die dvd: omdat ik er iemand over had gehoord, ik erover gelezen had, een interview met een schrijver me aansprak, enzovoort. En in een uitzonderlijk geval zocht ik naar een oplossing voor een (puppy)probleem.
Ook woorden vinden voor het gevoel dat het boek of de film bij mij opriep was niet de reden voor de slagen en stoten. Want wanneer de ‘passiesnaar’ was geraakt, echode deze verder in mijn hoofd en wisten de juiste woorden de uitgang via mijn vingers prima te vinden. Of het dan voor een buitenstaander fijn was om te lezen, was een vraag die me bezig hield en nog steeds bezig houd. Tuurlijk zou het leuk zijn wanneer je mijn blog leest en denkt: ‘dat boek wil ik ook lezen’ of ‘die film wil ik zien’. Maar bovenal hoop ik dat de passie die ik middels mijn woorden probeer te delen je weet te bereiken.
Mijn honger naar goede verhalen is wat het zo nu en dan lastig maakt. Want er zijn nog zoveel verhalen waar ik in wil duiken. Die ik me eigen wil maken. Dat ik deze vervolgens weer met je mag delen zou natuurlijk helemaal top zijn. Verder gooit het leven zelf zo nu en dan ook roet in het eten. Wat maakt dat er soms simpelweg geen momenten op een dag overblijven die ‘belezen’ kunnen worden. En dat ik het dan zo ontzettend mis, al na een dag of wat, geeft invulling aan dat waar ook ik deel van uitmaak: de passiedelers!
Er moet zeker ook een bedankje uit naar de medewerkers van de bieb die de bieblog verzorgen. Het ziet er altijd top uit! Ik zie als ik in de verte kijk dan ook alle mogelijkheden voor een nieuw jubileum!
Bennita Koop
1 opmerking:
Mooie Ode Bettina. Bedankt!
En dat je nog maar veel mooie blogs mag schrijven, en lezen :-)
Een reactie posten