Turbulentie

“Ik word wakker en hoor vreemde geluiden van het oerwoud om me heen. Ik zie de wilde begroeiing door een reusachtig gat in het vliegtuig. Het is tegelijkertijd griezelig stil en vreemd luidruchtig.”

Dit zegt Annette Herfkens in Turbulentie net nadat het vliegtuig is neergestort in de jungle. Ze is de enige overlevende van de crash. Haar verloofde is dood evenals de andere passagiers aan boord. Zij niet, maar voor hoe lang nog?

Turbulentie: ik overleefde een vliegramp is een waargebeurd verhaal. Annette verblijft acht dagen in de jungle voordat ze gevonden word. Al lezende vergeet ik haast dat het geen fictie is. Annette is behept met een geweldig verteltalent en doet absoluut niet onder voor bekende Nederlandse auteurs.

Het boek is opgedeeld in twee delen. In het eerste deel beschrijft Annette de crash en haar verblijf in de jungle, haar redding en haar herstel in de periode daarna. In het tweede deel vertelt ze over de voorbereiding, haar terugkeer naar Vietnam en ‘haar’ berg. Persoonlijk vind ik het deel in de jungle het meest aangrijpend. Ik merk dat ik de passages tussen de acht-dagen-jungle liever oversla. Elke dag in de jungle telt en ik ben bang dat ze doodgaat. Daarom lees ik de tussenliggende passages koortsachtig door tot de volgende jungle-dag mijn ogen bereikt.

Goddank ze is er nog! En verbazingwekkender: het gaat niet slechter met Annette, maar beter! Fysiek is ze er slecht aan toe. Annette kan niet lopen, überhaupt bewegen gaat eigenlijk niet. Ze verplaatst zich slechts één keer in acht dagen. Maar alleen omdat ze het niet kan opbrengen om naast een dode medepassagier te blijven liggen doordat zijn lichaam in verregaande staat van ontbinding verkeert. Ze is vooral mentaal heel sterk en  blijkt absoluut niet het angstige vogeltje te zijn dat ik had verwacht. Als het mij zou overkomen denk ik niet dat ik me veilig en geborgen zou voelen. Dat ik de jungle als mijn nieuwe huis zou verwelkomen. Annette verwelkomt haar ‘rampzalige’ situatie niet eens. Nee, ze omarmt het! Het is zoals het is. Het is goed zoals het is.

Is vast moeilijk voor te stellen hè? Ik wil er ook niet teveel over verklappen. Kan ik ook niet doen omdat je alleen kunt ervaren hoe Annette is door het te lezen. Wat ik wel kan zeggen is dat het de moeite van het lezen meer dan waard is. Als een drama als dit tot zulke mooie inzichten leidt die vervolgens zo puur door Annette worden beschreven, dan kan ik daar als lezer alleen maar erg dankbaar om zijn. Met Turbulentie crash je zeker, maar wees niet bang: je staat ook weer op!

Pleun Vermaas

Reserveer Turbulentie in onze catalogus.