Een boek waarvan ik na afloop dacht: nou ja zeg, wat een waanzin. Ik heb het speciaal voor deze maand toch nog maar even herlezen en ik blijf erbij. Wat een waanzin. Paravion van Hafid Bouazza begint als een soort Marokkaans sprookje. Dan worden langzaam het taalgebruik dromeriger, de metaforen ongrijpbaarder en uiteindelijk snap ik er echt helemaal niks meer van.
En dat is een raar gevoel. Ik hou best van een beetje diepgang, of tussen de regels duiden. Maar bij dit boek ben ik op zeker moment al m'n houvast en haakjes kwijt. Er is een Moriaan, Baba Baloek. Grootvader Baloek vertrok als eerste naar het verre Paravion. Dat land waar de brieven vandaan komen met een blauw-witte postzegel waar Paravion op staat. Van hem hebben ze alleen die ene brief, die niemand kan lezen. Zoon Baloek reist hem uiteindelijk achterna, z'n geliefde, wonderschone en zwangere vrouw achterlatend. En uiteindelijk zal ook zoon Baloek op het vliegende tapijt stappen, richting het beloofde land.
We volgen een paar mannen uit dat dorpje Morea, die schijnbaar in Amsterdam terecht zijn gekomen. We volgen de nieuwe dochters, die uitgroeien tot te mooie en te sensuele vrouwen. We volgen heel veel vleselijke ontdekkingsreizen tussen de lakens. We volgens allerlei bizarre personages uit het dorp, zoals een 'behekste' siameze tweeling. Ook zijn er veel dieren, of eigenlijk mensen die achteraf dieren blijken te zijn. Of andersom. Weer een beeld bijstellen dus. En al met al leren we van alles over de Marokkaanse cultuur. Vooral over de rolverschillen tussen mannen en vrouwen. Op zeker moment weet je niet meer waar je bent in de tijd of in welk land. Alles draait.
Het is van Bouazza bekend dat hij langere tijd verslaafd was aan alcohol en drugs. Ik weet haast zeker dat ik ooit een interview las waarin hij vertelde over de constante roes waarin hij graag leefde, en hoe alles hem ook een roes bezorgde. Seks, schrijven, drinken... Paravion was geschreven onder zo'n constante beneveling. Het ligt dus niet aan mij, denk ik dan. Hij was gewoon zo stoned als een garnaal en dronken als een tor (sorry Hafid). Ja, dan krijg je een waanzinnig boek, nogal wiedes.
Reserveer het boek in onze catalogus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten