Ik viel gelijk voor het krachtige gebruik van de muziek van John Adams. De bijzondere manier waarop de traditie en 'kouwe kak' van de aristocratie is gefilmd. De sterke geluidseffecten. En heel veel kleine details die via licht, close-up of andere effecten in beeld worden gebracht. Een heel bijzondere mix van beeld en geluid.
Het verhaal blijft nog altijd wat onsamenhangend. De rode draad is een familie imperium rondom Italiaanse stoffen. Er is een dochter die uit-de-kast komt. Een erotische vriend van de oudste zoon, die 'la mama' (oorspronkelijk een Russische trouwens) betovert met z'n kookkunsten. Maar er is vooral ook heel veel afstandelijkheid. Met een dramatische afloop, dat dan weer wel. Ik heb er dit keer van begin tot eind geboeid naar zitten kijken. En ook al blijft het een wat onbegrijpelijk verhaal, de manier waarop het wordt neergezet is echt heel kunstig.
Ik vond het dan ook heel grappig hoe ik dit alles na jaren zo anders ervaar. Misschien moet ik alle tegenvallende of vergeten films nog maar eens een kans geven. Hoe verrassend kan dat zijn!
Reserveer in onze catalogus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten