Zin - Sophie Fontanel

Deze zomer stond voor mij wederom in het teken van mijn vakantie in ‘Viva la France’. En zoals met elke vakantie het geval is, in ieder geval voor mij, heb ik het ook dit jaar dubbel en dwars verdiend. Bleh!!! Met het schrijven van voorgaande zin word ik licht onpasselijk. Ik zal kort uitleggen waarom. Deze zin doet namelijk voorkomen alsof we alleen maar op vakantie mogen wanneer we voorafgaand aan deze vakantie hebben gebuffeld, hebben geleden, op ons tandvlees hebben gelopen. Ik zal het je nog sterker vertellen. Ik “verdien” altijd wel een vakantie, los van de werkdruk, de levensmisère. Gewoon omdat ik er een beter mens van/door word: het opdoen van nieuwe ervaringen, nieuwe culturen, nieuwe mensen. En ja, ook simpelweg gewoon omdat ik er ‘zin’ in heb.

Elke vakantie begint natuurlijk met de voorpret (lees vakantiestress) van het inpakken van de tas en/of koffer. Ik wilde dit jaar de voorpret op een andere manier invulling geven. Geheel in tegenstelling tot vorig jaar was mijn missie zo min mogelijk bagage mee te nemen. En ik moet zeggen dat dit is gelukt, zonder stress. Alles wat ik mee had genomen is van pas gekomen en heeft een functie gehad. Nu moet ik toegeven dat me dit best gemakkelijk afging, tegen alle verwachtingen in. Ik heb op één ding niet bezuinigd en dat is het aantal boeken. Voor twee weken vakantie blijft dat uiteraard een goed gevulde tas.
Maar nu komt het... Daar waar die tas met goede titels was gevuld (doe zeker een beetje voorwerk voor ik een boek ga lezen. Zeker wanneer ik op vakantie ga en niet zomaar even de bibliotheek in kan lopen wanneer een boek me niet aanspreekt) heb ik er maar 1 gelezen...op de terugreis...in de auto. Twee weken…twee weken niet lezen... Twee weken kon ik niet de rust en de tijd vinden om een boek open te slaan. En dat is gek, hé! Op vakantie zijn en niet de rust vinden. Je zou toch denken dat je op vakantie gaat juist voor het vinden van die rust? Ik heb hier en daar wel een pagina gelezen. Maar dat is net zoiets als een ijsje krijgen waarbij je wordt verteld dat je enkel 1 likje mag nemen terwijl het voor je ogen smelt. En het volgende ging door me heen: “Whaaaaaa!!! What’s wrong with me?!”

Ik vond het verschrikkelijk, omdat lezen voor mij hetzelfde is als ademen. Ik ontleen er zo’n beetje mijn bestaansrecht aan. Voor iemand die deze behoefte niet kent zal dit moeilijk te begrijpen zijn. Voor jou, degene die mijn woorden best kan begrijpen; ik kon op de terugreis mijn honger niet meer weerstaan. Toen mijn dochter eenmaal in slaap was gedommeld en ik even alle tijd voor mezelf had, heb ik een boek gepakt.
Ik had ‘Zin’. Uiteraard ook in lezen, maar ik bedoel: ik pakte het boek 'Zin' van Sophie Fontanel. Jà kijk, als je dan toch naar Frankrijk op vakantie gaat (of in mijn geval er dus alweer van terugkeerde) wil ik dat Franse tintje ook doorvoeren. Doorvoeren in de eetgewoonte, in de gebruiken en gewoontes. Nu is mijn Frans niet dat wat ik er zelf graag van wil verwachten en blijft mijn vocabulaire hangen bij ‘bonjour’, à bientôt’, ‘à demain en très bien’. Dit maakt het lastig om een Frans boek te lezen. Daarom heb ik ervoor gekozen om een vertaling van een Franse schrijfster te lezen. Uiteraard met een onderwerp dat me enorm aansprak: geheelonthouding óf juist het taboe er op. Het is maar hoe je het bekijkt. Ik als alleenstaande moeder, kon me volledig identificeren met dit boek. Hoewel je je kunt afvragen in hoeverre het bij mij een bewuste keuze is. Maar dat geheel terzijde.

Als er iets in deze wereld te zwaar overschat wordt dan is het wel seks. Mijn theorie erachter?! Simpel, anders zouden ‘doen-alsof' of 'faking it’ niet bestaan, nog los van de vele smoezen: “Ik heb hoofdpijn, ik ben moe, e.d.” En dan het taboe op geheelonthouding... Waarom? Als je de behoefte niet hebt, zeg ik ‘niet doen!’
Waar de hoofdpersoon tegenaan loopt is het feit dat het bekrompen brein van de mede-aardbewoner het niet kan verklaren waarom iemand deze keuze maakt; die altijd dreigende sociale druk. Dan komen de vooroordelen zoals ‘ben je lesbisch? Is er iets mis met je?’
Ten eerste, dat je er voor kiest om hét niet te doen komt doorgaans voort uit zelfrespect.
Ten tweede, ook wanneer je homoseksueel bent kun je seks hebben (how shocking!).
Mijn punt is dit: be- en veroordeel niet, gij weet niet wat die ander drijft!

Bennita Koop

Sophie Fontanel over haar boek (Franstalig):

Reserveer in onze catalogus