Dit zijn de namen

De zomervakantie is achter de rug. Drie weken heb ik doorgebracht in mijn geliefde Italië. Ja, ik zal het meteen maar zeggen, ook wij hadden te maken met een weerbeeld dat door de Italianen niet werd begrepen: regen in de zomer. Wij vonden het overigens nogal meevallen. Bovendien was ik 'Dit zijn de namen' van Tommy Wieringa aan het lezen en, vergeleken met de tocht van de groep vluchtelingen die Wieringa beschrijft, is kamperen in de regen in een tentje een luxe aangelegenheid.



Dit zijn de namen is winnaar van de Libris Literatuurprijs 2013. Uit het juryrapport:

Dit zijn de namen is een boek waarin stilistische bravoure, filosofische diepgang en aforistische kracht gepaard gaan met een hecht getimmerde compositie. Een donkere roman over migratie en godsdienst die tegelijk licht is, want gemaakt van lenige, sierlijke taal. 

Tommy Wieringa in optima forma. Elke zin, elke alinea is een lust voor oog, hoofd en hart. Wieringa schreef een boek waarin alle actuele thema's verwerkt zijn. Sla de krant maar open, zet de TV maar aan. De grote kunst is natuurlijk dit in zo'n wonderschoon verhaal te vervatten.

In het kort:
We maken kennis met Pontius Beg, politiechef in een Russisch grensstadje. Beg gaat op zoek naar zijn roots en door een kleine aanwijzing krijgt hij een vermoeden dat zijn moeder van Joodse komaf is. Hij verdiept zich in het Joodse geloof met hulp van een oude rabbijn.
We doorlopen ook een tocht door de eindeloze steppe waar we geteisterd door de verzengende zon, de striemende regen en de ijzige kou moeten zien te overleven. Velen overleven niet. En wel overleven vraagt offers. Zo beeldend geschreven dat de hitte en kou, de honger en de uitzichtloosheid je ongewild in je greep krijgen.

Twee verhalen, die uiteindelijk bij elkaar komen en waar we aan het eind toch met een sprankje hoop achterblijven.

Reserveer in onze catalogus