Ik geef het eerlijk toe: ik was eigenlijk nooit een echte fan van
Robert Cray. Jaren geleden vond ik een stuk of wat nummers heel aardig, maar daar bleef het vaak bij.
Maar een tijdje geleden verscheen
'In My Soul', een mooi nieuw album van deze bluesgitarist en zanger. En ik durf bijna te beweren dat ik fan ben geworden...
Dit is een goeie degelijke blues & soul plaat. Vakmanschap, dat is het woord dat zich aan mij opdringt.
En zo schrijft
Bluesmagazine: "Wie op zoek is naar een samengevat verslag van de muzikale rondreis over de wereld die Robert Cray vier decennia geleden is gestart, heeft met ‘In My Soul’ het juiste verhaal in huis. ‘In My Soul’ is het verhaal geworden van een muzikant die met respect voor het verleden de blues nog steeds een modern geluid weet te geven."
Dus.
"Robert Cray debuteerde in 1980 en heeft inmiddels een uit duizenden herkenbaar geluid, waarin zijn geweldige bluesy gitaarspel en zijn soulvolle vocalen een belangrijke rol spelen. Toch is In My Soul geen herhaling van zetten. Dat hoor je eigenlijk in bijna alle tracks die volgen, waaronder de cover van het van Otis Redding bekende Nobody’s Fault But Mine, waarin Cray de blues tijdens de tweede track op de plaat tijdelijk verruild voor pure soul en laat horen dat hij niet alleen als gitarist maar ook als zanger op een bijzonder hoog niveau opereert. In My Soul bevat meer tracks waarin invloeden uit de soul belangrijker zijn dan invloeden uit de blues en dat bevalt me wel. Ook wanneer Robert Cray zijn gitaarlijnen wat subtieler inkleurt, maakt hij diepe indruk met snarenwerk waarvan de meeste muzikanten alleen maar kunnen dromen. Waar voorganger Nothin But Love af en toe verzoop in een productie waarin de strijkers wel erg zwaar werden aangezet, is In My Soul een opvallend pure plaat zonder al te veel opsmuk. Het is een plaat waarop liefhebbers van de stem en het gitaarspel van Robert Cray ruimschoots aan hun trekken komen, maar ook een ieder die geen liefhebber is van de bluesy muziek van Robert Cray, zal onder de indruk zijn van de mooie soulvolle klanken op de nieuwe plaat van de muzikant uit Columbus, Georgia." (krentenuitdepop)
En laat ik nou inderdaad erg blij worden van pure platen zonder opsmuk. Het is een echte aanrader. En overigens ook een album dat bonuspunten scoort voor de fantastische hoes.
En, wat ik me opeens bedenk, ik vond in de jaren 80 zijn zilvergrijze Fender Stratocaster wel erg mooi. Drie keer raden welke gitaar ik inmiddels zelf bezit.. ;-) Ergens ben ik misschien wel altijd fan geweest...
Reserveer in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten