Dit jaar geen zomer met een verdwaalde wolf of vierkante komkommers. De wereld zit vol brandhaarden, er sterven dagelijks onwaarschijnlijk veel bijzonder gewone mensen een zinloze dood. Op het moment dat de passagiers van de MH17 hun veiligheidsgordels vastmaakten, sprak ik met één van de journalisten die bij ons in de bibliotheek huist. Dat je de krant nu zo snel uit hebt hè. Dat er niks gebeurt hè. Dat het weer echt zomer is hè. Sindsdien draait hij overuren. Behalve dat al het nieuws van deze dagen me triest en angstig maakt, zet het me ook aan het denken. Wat kan ik doen?
Dat lijkt in eerste instantie een onmogelijke opgave. Want wat kan ik tegen al die boze machten? Misschien, maar toch. Ik kwam deze dagen ook twee inspirerende berichten tegen, die me een sprankje hoop gaven. Deze 'boze Nederlander' bijvoorbeeld, die zijn verdriet en woede uit in een oproep aan de wereld, aan jou. "Kies je leiders, neem je verantwoordelijkheid, zorg voor deze wereld." Ja, dat kan ik doen. En ik lees ook de blog bij 365dagensuccesvol, waarin Arjan een herinnering ophaalt aan een gestorven vriend, die hem een wijze les gaf: "Ik ga dood en jij leeft. Zorg dat het zin heeft. Ga straks naar huis en maak voor jezelf dat ik niet voor niets doodga. Zorg dat het zin heeft."
En juist dat vinden we vaak zo moeilijk: de zin van het leven. Dat voelt toch ook veel te groot? Misschien wel net zo groot als de zinloosheid van het verlies van al die mooie levens. Het is mijn innige wens dat dat verlies niet ten onder gaat in de waan van de dag of het heetst van de strijd, maar dat we op enig moment kunnen zeggen dat de brandhaarden van nu een kanteling in de wereld teweeg hebben gebracht. Dus laat ik beginnen bij mezelf.
Daarom heb ik vanmorgen dit lieve boekje weer uit de kast gehaald: Handboek voor klein geluk. Want als alles te groot is, moet je klein beginnen. En het Ware Grote Geluk bestaat toch niet. Geluk bestaat in de kleine romantiek van het dagelijks leven. Die aaneenschakeling van kleine geluksmomenten, het werkelijk zien, voelen en dankbaar ontvangen van die momenten, daarin schuilt misschien wel de zin van het leven. En dit is echt een heel mooi boekje om je te helpen weer contact te maken met die momenten. Kleine oefeningen, als 'recepten' voor bepaalde behoeftes, waarbij je ook wat mag spelen met de ingrediënten als dat beter bij je past.
Ik nodig je van harte uit om mee te bouwen aan die ketting van geluksmomenten, om meer verbinding te maken met elkaar en uiteindelijk meer medemenselijkheid in de wereld te bereiken. Fijne zomer.
Reserveer in onze catalogus.
4 opmerkingen:
Mooi geschreven Astrid, Ik deel je gevoel en ik ga het zeker lezen. Helmie
Dank collega, hopelijk nog tijd genoeg om te oefenen...
Dát is wat je kan doen, terwijl de dagelijkse beelden van het journaal een machteloos gevoel geven. Lijkt me een goed plan om bezig te blijven met het kleine geluk. Daar heb je tenminste wél grip op. En als het goed is, straalt het kleine geluk ook uit naar je omgeving en die geeft het ook weer door enzovoorts. Komen we misschien tóch nog uit op een ommekeer!
Dag Tinie, ik doe graag met je mee. Je eigen geluk en liefde én vrede uitstralen naar anderen. Het is een mooi begin met zeker een effect in je directe omgeving. Dank je
Een reactie posten