Opnieuw: Natalie Merchant

Ik schreef al eerder over Natalie Merchant, over hoe ik haar muziek leerde kennen, over hoe ik er enthousiast over raakte. Dus natuurlijk laat ik het verschijnen van haar laatste cd 'Natalie Merchant' niet ongemerkt voorbij gaan. Want, ik durf het bijna niet te zeggen, dit is echt jaarlijstjes-materiaal.
Hooggespannen verwachtingen waren er vooraf, want het was alweer even geleden (13 jaar!) dat Merchant met een volledig 'eigen' album kwam. De liefhebbers worden niet teleurgesteld, kan ik u verzekeren...

"Met een vaste groep muzikanten om zich heen en met een waslijst met gasten (perfectioniste Merchant zoekt altijd naar de sound van een speciaal instrument en de muzikant die die sound perfect kan neerleggen) is Natalie Merchant een prachtig album geworden waarop de ‘oude’ Merchant weer volop te horen is. In de lijn van albums als Tigerlily ( haar legendarische solo debuut uit 1995), opvolger Ophelia (1998) en het daarop volgende Motherland (2001). Niemand zingt zoals Natalie Merchant, zo blijkt gelijk maar weer als ze de eerste tonen zingt in albumopener Ladybird. Haar stem, uit duizenden herkenbaar, trekt de rijk gearrangeerde song gelijk naar een zeer hoog niveau. Opvolgsongs Maggie Said en Texas zijn ook weer fijne Merchant songs die gelijk beklijven. Dat Merchant weer helemaal in haar element is binnen een bandbezetting bewijzen vervolgens het soulvolle Go Down, Moses, Seven Deadly Sins en Black Sheep. Het mooie, slepende It’s A Coming en het wonderbaarlijk mooie Giving Up Everything zijn daarbij dan weer uitschieters. 

Niet alleen de melodieën zijn rijk op het zesde Merchant album, ook de teksten trekken sterk de aandacht. De van haar zo bekende sociaal bewogen teksten hebben deze keer een nog rijkere persoonlijke lijn (er is nogal wat gebeurd in haar leven). Vooral in Giving Up Everything komt dat sterk tot uiting (‘Gave what I want for how it is, for the stone inside and the bitterness, for the sweetness at the core of it’). Het allermooiste van Natalie Merchant is trouwens voor het einde bewaard: de door prachtig gearrangeerde strijkers gedreven songs Lulu en The End sluiten het album majestueus af." (writteninmusic)

Het resultaat mag er dus zijn. Stiekem hoop ik natuurlijk ook op een wereldtournee, want dit is zonder meer iemand die ik graag live zou gaan zien...  Wie weet...!


Reserveer in onze catalogus