Stukjes lezen kun je straffeloos onderbreken. Maar boeken lezen, nieuwe werelden zich via een boek aan mij laten openbaren doe ik amper nog sinds ik kinderen heb. Nu heb ik al 25 jaar kinderen, dus dan krijgt u een idee hoe dat gaat. Samen met mijn man heb ik er 7. Dus.
Zodra ik 10 regels gelezen heb, en er juist weer lekker in zit, begint een kind iets te vragen over eten of sportschoenen. Logisch, te begrijpen, en daar heb je natuurlijk ook een moeder voor. Boterham gemaakt, sportschoenen gezocht, niet gevonden, nieuwe gekocht. Poging twee. Net weer een lekker begin gemaakt. Kind 2, die ik al weken niet zie wegens horecawerk, onregelmatige werktijden en uitslaapgedrag (van HEM dan hè....)komt naar beneden gestommeld en mompelt dat hij zo weg moet. Eerste kans in weken dus om even navraag te doen over stand van zaken in: (liefdes)leven, vorderingen op het vlak van het zoeken van een baan en het betalen van rekeningen. Okay, tijd om boodschappen te doen, de was op te hangen, een mailtje te schrijven. En dan......poging nummer zoveel: Vol genot zet ik een kopje koffie, sla het boek open op zoek naar waar ik was. Ik heb het gevonden!! Manlief is de krant aan het lezen en leest een stukje voor. Leuk. Ik hou mijn vinger geduldig als boekenlegger bij mijn hervonden beginregel...... Ik lees net weer 3 woorden.....hij leest nog een stukje voor..... Ook leuk. Ik probeer schuchter nog eens te starten met lezen, hij loopt naar de koelkast en vraagt zich hardop af waarom er 2 kuipjes halvarine open zijn. Ik staak mijn pogingen tot het lezen van mijn boek tot volgende week zaterdag. Het is dus niet zo dat ik niet aan boeken begin. Nee, dat doe ik juist wel. Met een stapeltje van zo'n 4 boeken waarin ik begon naast mijn bed rol ik dus meestal de vakantie in. En dan heb ik ineens geen zin meer in zo'n reeds half geconsumeerd boek. Dan wil ik een vers boek.
En toen las ik over een boek in het maandblad Opzij. Opzij wilde beginnen met een boekenclub. Dat was een tijd suffig, maar inmiddels weer helemaal hip en happening. Een interactieve, deels digitale boekenclub ging het worden. Je kon met korting een boek kopen en dan met elkaar op een digitaal Forum van gedachten wisselen over de inhoud van het boek. En na 3 maanden zou er een recensie of conclusie komen in Opzij.
Dat leek me wel wat. Een soort geheim genootschap, waar ik dan bij hoor. Af en toe even op dat Forum en dan mijn mening over een boek langzaam heel mooi laten rijpen.
Het liep anders.
Het boek bleef eerst een tijd knispertjenieuw en beloftevol liggen wachten op mijn leesoog. En toen...Toen begon ik met mijn gebruikelijke regels. 10 eerst maar es. Maar die 10 regels waren zo heerlijk. Per regel opent zich een wereld. Elke regel lijkt het waard om te herlezen. Een verrassende manier van beschrijven, een herkenbare manieren van associëren. Een paragraaf lijkt een hoofdstuk op zichzelf.
Het boek 'De Woongroep' van Franca Treur blijkt geknipt voor mijn manier van lezen tussen de vakanties door. Het is een boek om in minihapjes tot me te nemen. Zo heerlijk zijn de vondsten, dat meer dan 10 regels lezen bijna tot overeten leidt. Brokje voor brokje smikkel ik het boek naar binnen om me nu, weken en weken later te gaan verheugen op haar eerste boek: Een Dorsvloer Vol Confetti.
Elske Mooijman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten