Het Puttertje

Donna Tartt staat niet bekend om haar omvangrijk oeuvre. In 1993 verscheen De verborgen geschiedenis (een titel die er om schreeuwt gelezen te worden) en in 2002 verscheen dan eindelijk De kleine vriend. Nu nog eens ruim tien jaar later de derde grote roman: Het Puttertje.

De Verborgen Geschiedenis vond ik een magistrale roman die ik ademloos in één ruk heb uitgelezen. Dat ik nog leef mag een wonder heten, want ik heb het over ruim 600 bladzijden. Ook De Kleine Vriend is een omvangrijk werk van Donna Tartt. Het vreemde met dit boek was dat ik er in ben begonnen, maar er op de een of andere manier geen grip op kreeg. Ik heb het dan ook nooit uitgelezen.

En dan nu Het Puttertje. Opnieuw lekker dik met 900 pagina's, maar laat je niet afschrikken. Van mij hadden het er nog twee keer zoveel mogen zijn.

Daarmee vorm ik een uitzondering als ik het overgrote deel van de recensies mag geloven. Het grote verwijt over dit boek is dat Tartt te lang door gaat, dat ze eerder had moeten stoppen, dat ze teveel verwikkeling te lang uitspint, maar ik kan geen genoeg krijgen van de prachtige manier waarop Tartt de lotgevallen van Theo Decker beschrijft. Ik begin te lezen en de wereld om mij verdwijnt en verandert in de wereld van Theo, op dat moment 27 jaar en terugblikkend op zijn leven vanaf het moment dat alles bepalend zal zijn voor wat daarna volgt.

Het verhaal van Theo is een bizar verhaal en begint bij een aanslag op het museum waar hij net op dat moment met zijn moeder is. Zijn moeder komt bij deze aanslag om het leven, Theo blijft wonderbaarlijk genoeg in leven. Zijn vader heeft hun net daarvoor verlaten en het laatste wat Theo wil is verder opgroeien bij zijn vader. Aangezien niemand weet waar zijn vader is wordt Theo opgenomen in het gezin van een vroegere vriend, totdat zijn vader alsnog, na lange tijd, op de stoep staat en Theo meeneemt naar Las Vegas. Vanaf dat moment begint er weer een volledig nieuw avontuur en komen we uiteindelijk uit bij het moment waarop het boek begon: in Amsterdam, met een zieke Theo.

Elk deel van het leven van Theo wordt op een uitzonderlijke, nauwgezette manier verteld. Niets verbloemend en uiterst gedetailleerd maakt Theo ons deelgenoot van zijn leven. Het zijn juist deze details, gezien door de ogen van de verteller, die je meenemen in het verhaal.
Het puttertje uit de titel slaat op het schilderij dat Theo meeneemt uit het museum na de aanslag en dat hij vervolgens bij al zijn omzwervingen met zich meedraagt. Het schilderij vormt een steeds zwaardere last en speelt uiteindelijk een belangrijke rol in de kunstzwendel waar Theo terecht komt.

Reserveer in onze catalogus