Vijf jaar Bieblog Hengelo. Ik kan het zelf ook bijna niet geloven. Ik ben vijf jaar doorgescrolled, het voelt als het doorbladeren van een fotoalbum. Herinneringen komen boven: o ja, dat was dat prachtige boek,en die film die zoveel indruk maakte; collega's met van die geweldige tips; en dan die acties waarmee we samen van bijzondere gebeurtenissen verbonden (de top-90 tijdens 'ons' 90-jarige bieb-bestaan, de gast-posts tijdens de maand van het spannende boek). Of tijdens het scrollen Eck's jaarlijstje, dan wist ik: weer een jaar voorbij...
Hier volgt mijn lijstje van de verhalen die ik onmiddellijk opnieuw wil delen en met dezelfde passie aan je voorleg. Heb je ze nog niet gelezen of gezien dan geef ik je nu een herkansing.
Wat mij in mijn terugblik opviel is de grote hoeveelheid thrillers die ik heb gedeeld. Dat is niet zo vreemd. Ik ben een fervent thriller-lezer. Wat mij vervolgens opviel is dat mijn oh's en ah's, op een enkele uitzondering na, geen thrillers zijn. Wat zijn ze dan wel?
Ik ben dol op Italië en dat zie je terug in mijn posts. Van alle boeken die zich in Italië afspelen vond ik de Tijgerkat de meest bijzondere. De ontstaansgeschiedenis van het boek zelf is al een verhaal op zich, en vervolgens krijg je dan een verhaal dat met zoveel liefde voor taal en mensen is geschreven. Ik kan geen Italiaans, maar ik stel me werkelijk voor dat dit verhaal in het Italiaans nog poetischer klinkt dan het doet in het Nederlands. En als we het dan toch over Italië en Sicilië hebben dan moet ik toch ook Montalbano noemen, mijn favoriete politiecommissaris (dus toch een beetje thriller/detective)
Al terugkijkend kwam ik drie verhalen tegen die allemaal zo rond de
eeuwwisseling 1800 - 1900 spelen. De bekendste van deze drie is ongetwijfeld de magistrale film van Bertolucci Novecento spelend in, jawel Italië. Veel minder bekend, maar wel een epos van formaat is Het ijzig hart van de Spaanse schrijfster Almudena Grandes. De echte verrassing vond ik Schilder van stilte, dat zich afspeelt in Roemenië. Sowieso een land waar ik niet veel van weer en niet veel over gelezen heb. En al deze verhalen hebben gemeen dat je ziet hoe door de opkomst van de industrie er een rijke elite ontstaat en een arme arbeidersklasse die vervolgens in opstand komt tegen de uitbuiting en de slechte omstandigheden waaronder zij werken.
Dan zijn er nog een paar verhalen die ik niet onder eenzelfde noemer kan plaatsen, maar die gewoon mooi zijn en waar ik niet uit kan kiezen. Ik wil je ze allemaal aanraden als je ze nog niet kent. Daar is bijvoorbeeld De boekendief, Diane heeft erover geschreven en ik ook. Als jij het leest wil je het ook delen met anderen, echt waar, een prachtig boek. Ook zo geweldig en heel bijzonder Het verslag van Brodek, wel redelijk bekend, dacht ik. Dat geldt minder voor Het lied van liefde en dood, dat zich in Argentinië afspeelt ten tijde van de dictatuur. Een echt epos. Maar echt een ontdekking vond ik De geheime schrift van Sebastian Berry. Mooi, mooi, mooi!
Ik heb ook een paar films, jawel. de aanrader van Astrid natuurlijk: As it is in
heaven. De films die ikzelf om wat voor reden ooit eens mee naar huis heb genomen en die ik onmiddellijk en meteen opnieuw zou gaan kijken zijn Incendies, over een tweeling op zoek naar hun roots in Libanon na de afschuwelijk burgeroorlog die daar in de jaren 70 van de vorige eeuw woedde; Kan door huid heen, een Nederlandse film die je meesleept in een psychische wervelstorm; en El secreto de sus ojos, een film die een Oscar won voor beste niet Engelse film en als je er naar kijkt begrijp je waarom.
En dan toch maar een paar thriller/detectives? Eck schreef over Jo Nesbo. Vraag me niet hoe het kan dat deze schrijver mij ontgaan is. Ik ben inmiddels verslaafd aan Harry Hole. Natuurlijk heb ik The Killing en The Bridge gekeken. Doen! Er gaan wat uurtjes in zitten, maar dat realiseer je je pas als het achter de rug is. Waar ik hier echter speciale aandacht voor vraag is Jussi Adler-Olsson. Ik geloof dat ik drie posts heb geschreven over zijn boeken, waarvan De vrouw in de Kooi de eerste was. Er zijn mensen die het helemaal niets vinden en er zijn mensen zoals ik. Je zult zelf uit moeten zoeken tot welke categorie je hoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten