Kopgeld gaat over een zwarte bladzijde in de Nederlandse
geschiedenis tijdens de 2e Wereldoorlog: Nederlandse premiejagers die de Nazi's actief
hielpen bij de Jodenvervolging. Ad van Liempt zoomt hierbij specifiek in op de "colonne Henneicke": een door de nazi's opgerichte afdeling van circa 50 man die zich specialiseerden in het opsporen, beroven en uitleveren van hun joodse landgenoten.
In Kopgeld komt het hele zieke systeem van de Jodenvervolging nog weer eens voorbij. Maar bepaalde cynische onderdelen kende ik niet zoals dat de Jodenvervolging niets mocht kosten van de nazi's. Alles moest door in beslag genomen joods geld of joodse goederen worden betaald. De joden moesten zo hun eigen ondergang financieren. Met dit doel was de colonne Henneicke ook opgericht: zij regelden de beslagname van joodse bezittingen en gingen ook actief op jacht naar joden. En daar waren ze fanatiek in want ze krijgen per opgepakte jood een premie van 7,5 gulden, nu omgerekend 37,50 euro. Uiteindelijk is de schatting dat ze circa 8.500 ondergedoken joden hebben gearresteerd.
In Kopgeld komt het hele zieke systeem van de Jodenvervolging nog weer eens voorbij. Maar bepaalde cynische onderdelen kende ik niet zoals dat de Jodenvervolging niets mocht kosten van de nazi's. Alles moest door in beslag genomen joods geld of joodse goederen worden betaald. De joden moesten zo hun eigen ondergang financieren. Met dit doel was de colonne Henneicke ook opgericht: zij regelden de beslagname van joodse bezittingen en gingen ook actief op jacht naar joden. En daar waren ze fanatiek in want ze krijgen per opgepakte jood een premie van 7,5 gulden, nu omgerekend 37,50 euro. Uiteindelijk is de schatting dat ze circa 8.500 ondergedoken joden hebben gearresteerd.
In het boek staan veel hartverscheurende getuigenissen
van de arrestaties door de mannen van Henneicke van soms hele gezinnen en welke doortrapte methodes ze
hanteerden om zo veel mogelijk joden te pakken te krijgen. Wat motiveerde de
mannen van de colonne Henneicke om hun gruwelijke werk te doen? Ten eerste trad er een soort gewenning op: de eerste paar keren was het heftig maar daarna werd het voor velen een routine. Ten tweede was geld een
belangrijke reden. Sommigen waren wel antisemiet maar dat speelde
zeker niet altijd een rol. Het was domweg een erg lucratief baantje waar ze
goed aan konden verdienen. Maar na de oorlog werd de rekening wel aan hun
gepresenteerd: bijna 50% kreeg de doodstraf. In de meeste gevallen is die niet
uitgevoerd en omgezet in gevangenisstraf. Henneicke zelf haalde het eind van de oorlog niet: hij werd door het verzet geliquideerd toen hij op fiets door Amsterdam reed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten