Anton Quintana - De IJzeren Harp

Het is kinderboekenweek. En hoewel we op dit blog ons toch vooral tot de volwassenen richten, kan het gaan kwaad om eens stil te staan bij dat boek dat je als kind hebt gelezen en dat indruk maakte.

Ik kan er meerdere bedenken, maar het boek dat me als eerste te binnen schiet is 'De IJzeren Harp' van Anton Quintana.
Een bundel met fantastische verhalen (letterlijk en figuurlijk), dat ik vroeger kreeg tijdens de kinderboekenweek. Excuses voor het feit dat ik het jaar echt niet meer weet; het zou maar zo het verschijningsjaar kunnen zijn: 1981.

Wat ik nog wel weet, is dat ik het boek ook eens heb meegenomen tijdens een snuffelstage op een streekschool in Franeker, waar ik vanuit de lerarenopleiding Nederlands een kijkje mocht nemen. Ik liep daar twee weken rond, en de laatste les waar ik bij was heb ik voorgelezen. Uit dit boek dus.

"Anton Quintana, pseudoniem van Antoon Adolf Kuyten (Amsterdam, 6 september 1937) is een Nederlandse schrijver. Hij is de tweelingbroer van André Kuyten (1937-1978). Hun vader verliet al vroeg het gezin; Quintana is de naam van hun Spaanse moeder, die overleed toen de tweeling tien jaar oud was. Ze kwamen toen in een Amsterdams weeshuis terecht. Toen hij zeventien was ging Anton door Europa trekken. In Spanje werd hij als landloper opgepakt en in de gevangenis gezet, waar hij begon met het schrijven.

Tussen 1969 en 1971 verschenen van hem vier thrillers met als hoofdpersoon de ex-gangster Rufus: Het kille ontwaken, De verre vriend, De overlevende en De rattenjacht. Het kille ontwaken werd in 1975 als Rufus verfilmd onder regie van Samuel Meyering met in de hoofdrol Rijk de Gooyer.

Anton Quintana schreef naast boeken en verhalen die vaak een horror- of sciencefictionsfeer ademen, ook scenario's voor jeugdseries op de Nederlandse televisie (Duel in de diepte; De Kris Pusaka) en voor hoorspelen op de Nederlandse radio, zoals De overdracht van de Najade. Hij heeft ook een aantal vertalingen gemaakt (onder meer van sciencefictionverhalen van Harlan Ellison) en bewerkingen van verhalen van Guy de Maupassant.

Momenteel is hij vooral bekend als schrijver van jeugdboeken. De Bavianenkoning won in 1983 een Gouden Griffel, en Het boek van Bod Pa won in 1996 een Gouden Uil en de Woutertje Pieterse Prijs."(wikipedia)

Het boek hield me bezig: het zijn spannende verhalen, vol met fantasie, en met een sfeer waar je direct middenin zit. Over een jukebox die vreemd gaat doen, de natuur die wraak neemt, of het geluk of ongeluk van een diamantzoeker. Het is kortom weer de hoogste tijd om, juist tijdens de kinderboekenweek, weer eens zo'n 'bepalend jeugdboek' uit de kast te halen en te herlezen. Om uit te vissen of het nog steeds dezelfde indruk achter laat. Of om je misschien weer opnieuw te verliezen. Daar hoop ik eigenlijk op...
Ik gun iedereen zo'n boek. Wat was jouw 'jeugdklassieker'? Ik ben benieuwd...