Het boek Ont - Anton Valens

Hoe ontstaat dit in je schrijversbrein.... een zelfhulpgroep voor mannen die bang zijn om hun post te openen. Eens per maand openen deze mannen elkaars brieven, want, zo menen ze, 'gedeelde post is halve post'. Anton Valens onthoudt ons gelukkig niet van deze absurditeit in zijn roman Het boek ont.

Van de achterflap
Met de overgang van de gulden naar de euro breekt voor Isebrand Schut de financiële ijstijd aan. Na oneervol ontslag als callcenter medewerker probeert hij zijn leven op de rit te krijgen door een zelfhulpgroep op te richten. De ambities van de leden van Man&Post strekken echter verder dan het saneren van hun administratie: de Limburger Jean-Luc wil van de wietplantage in zijn woonkamer af, de psychiatrisch verpleegkundige Sylvio probeert als vj naam te maken in het Groninger uitgaanscircuit en de voorman Ebel Formsma staat op de bres voor de ondergrondse toiletten op de Grote Markt. 
Wanneer de flamboyante en bemiddelde organisatieadviseur Meckering uit Nieuw-Buinen zich bij de groep meldt, wordt Isebrand uit zijn inertie getild. Meckering, met zijn fenomenaal onnavolgbare redeneerkunst, neemt hem mee op een lange reis naar de oorsprong van het voorvoegsel 'ont'.

Valens blinkt uit in absurde humor en briljante zinnen. De beginzin  ‘Het was dinsdagavond kwart voor acht en een van de laatste dagen van oktober in het roemruchte stervensjaar van de gulden, dat schitterende, harde betaalmiddel met zijn waaier van kleurige biljetten als de staart van een paradijsvogel, dat met goedvinden van de kroon door de directeur van De Nederlandsche Bank verkwanseld werd voor een grauwe eenheidsmunt waar er al zoveel van zijn en die de ‘euro’ wordt genoemd’ zet de toon voor de rest van het boek. Absurd humor en originaliteit.

De personages in Het boek ont leven in de marge. Mensen waar je makkelijk langs kijkt omdat ze altijd naar de grond turen, verlegen als ze zijn. Hun karaktertrekken zijn uitvergroot waardoor ze lichtelijk absurd worden. Dat is vooral het geval bij Cor Meckering. Hij wil een boek schrijven over woorden met ont, dat lijkt voor hem het eind van waar het voor staat. Ontdoen, ontkennen, ontstijgen.... Deze obsessie met woorden breidt zich uit naar worden die eindigen op -oep en -ip. Vrolijke nonsens voor de lezer maar zuivere ernst voor Meckering.

Ondanks dat het een roman zonder plot is het niet ontmoedigend. Integendeel, er is geen ontkomen aan, aan dit originele en absurde verhaal.

Reserveer Het boek ont in onze catalogus