Ik ben laatst een beetje dom geweest. Had een lange treinreis en een avondje uit voor de boeg en wilde niet meer dan een simpel handtasje meenemen. Wat past daar dan in voor onderweg? Dus ik pakte het kleinste nog ongelezen boekje uit m'n kast: een dwarsligger van Het verloren symbool, de nieuwste van Dan Brown. Je weet wel, die van die pageturners Het Bernini mysterie en De Da Vinci code, die je natuurlijk allang hebt gelezen. Met die leuke symbooldeskundige Robert Langdon, die tegen wil en dank in allerlei wereldbedreigende avonturen wordt gestort. En die altijd, met behulp van een schone dame, een hoofd vol kennis en een beetje mazzel, net op tijd het geheim weet te kraken en de dader weet te vinden én vangen. Die van die films, die je natuurlijk ook allang hebt gezien.
Nou, die dus.
Dat was dom. Want vervolgens vergat ik bijna uit te stappen, was ik blij dat ik weer naar huis mocht en zat ik twee avonden gevangen op de bank in m'n kleine dwarsliggertje. Ik had het kunnen weten, ook dit verhaal heeft diezelfde ingrediënten, diezelfde spanningsopbouw, hetzelfde moordende tempo, diezelfde goeden en kwaden, diezelfde wendingen en helaas dus ook datzelfde stoor-me-niet-en-slapen-kan-morgen-ook-nog-wel gehalte. Misschien bouwt Dan Brown wat flauw voort op z'n succesformule, maar ik blijf het knap vinden dat je boeken kunt schrijven die je gewoon niet kunt wegleggen. De één heeft dat met de Bouquet Reeks, ik heb dat met deze trilogie. Het is nog even wachten op de film, maar daar zal ook alles wel aan kloppen. Net als die bij andere boeken leest dit als een script, je ziet alles al voor je.
Na Rome en Parijs wordt Robert Langdon dit keer naar Washington DC geroepen. Z'n beste vriend zit een beetje in de problemen en alleen Robert kan hem helpen door een oud geheim van de vrijmetselaars, dat verborgen zou liggen in Washington, te ontrafelen. Wat volgt is een wervelwind door de wetenschap, de grote religies, de geschiedenis van Washington, oude legendes, de tradities van de vrijmetselarij en heel veel symboliek. En meneer Brown weet dat allemaal weer zo aan elkaar te verbinden dat je alles geloofd. Het getal 33 zal nooit meer hetzelfde zijn. En daar moet ik het maar bij laten. Alle andere lessen mag je er mooi zelf uithalen. Ik ben blij dat ik weer 'vrij' ben, maar eerlijk is eerlijk, het was een lekkere gevangenis.
Reserveer in onze catalogus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten