Rare titel, vreemd boek.Ik kreeg dit boek aangereikt door een collega. In 'Boekblad' het tijdschrift voor de boekhandel werd 'De zenuwsloper' beschreven in een soort 'wat ligt er op je nachtkastje' rubriek.
Van de achterflap
Ella groeit op als enige dochter in een gezin met een rotsvast christelijk geloof. Haar jeugd wordt getekend door de geheimzinnige ziekte van haar moeder die gepaard gaat met heftige pijnaanvallen. Als haar moeder op een dag vertelt waar zij aan lijdt, maar haar laat zweren niemand iets te zeggen, gaat dit geheim Ella's leven beheersen.
Dit is het solo debuut van Sylia de Graaf. Eerder schreef zij,samen met Inge Diepman, het boek 'Diep'.
In 'De zenuwsloper' is het centrale thema: wat is de reikwijdte van een gedane belofte? Hoe ver ga je in wat uiteindelijk een obsessie wordt. Zoals we dat uit wel meer Nederlandse boeken kennen, is in dit boek een belangrijke rol weggelegd voor het verstikkende, zwaar christelijke geloof. Daar word ik altijd erg onrustig van. De lijdzaamheid waarin de, in mijn ogen vaak onbegrijpelijke, dogma's, de voorschriften worden ondergaan maken dat ik me dan zo machteloos voel. Kom voor jezelf op, kies je eigen weg. Ik weet natuurlijk ook wel dat je niet zomaar uit het milieu ontsnapt waarin je bent opgegroeid. Het lijkt alleen allemaal zo'n verspilling. Overigens ligt in deze achtergrond de oorsprong van haar obsessie. Ik kan me niet voorstellen dat in een wat vrijer milieu de oorzaak van de ziekte van Ella's moeder zo geheim gehouden zou worden.
Ella vindt in dit boek wel haar weg. Ze maakt haar (door haar milieu opgelegde) keuzes, maar haar obsessie leidt haar naar een uiteindelijk, letterlijk, dieptepunt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten