John Hiatt - Dirty Jeans And Mudslide Hymns

Is dit dan het album van het jaar? Als echte fan van John Hiatt ben ik al snel geneigd tot die conclusie... Maar ok, ik hou een slag om de arm.

John Hiatt is terug. Van nooit weggeweest naar mijn idee. Met 'Dirty Jeans And Mudslide Hymns' heeft hij weer een ouderwets goede Hiatt-plaat afgeleverd. Waar de meeste recensenten van mening zijn dat het voor het eerst sinds lange tijd weer kwaliteit heeft, ben ik wat milder gestemd. Ik vond de voorganger echt niet slecht. Maar deze is wel beter!


Hij lijkt beter bij stem, en de productie van het album zorgt voor een sound met meer diepgang. Liedjes schrijven en zingen als ambacht, dat is wat het is.

Vanaf zijn eerste album in 1974 heeft Hiatt een grootse carrière opgebouwd. Net als elk ander artiest die zo lang meedraait, met heel wat ups and downs, maar met de herinnering aan heel erg veel mooie songs. Albums als Riding With The King, Bring The Family en opvolger Slow Turning zijn daarnaast echte meesterwerken. Met het met Ry Cooder, Nick Lowe en Jim Keltner gemaakte Bring The Family, en vooral de single Have A Little Faith In Me, als de klassieker die Hiatt echt een grote naam binnen de muziek maakte.(..) Slimme zet was het aantrekken van producer Kevin “Caveman” Shirley, die eerder met producties voor Black Crowes, Aerosmith en Joe Bonamassa bewezen heeft een fijne vette productie neer te kunnen zetten. Dit resulteert in een wat rijker geluid dan de pure producties die Hiatt’s laatste albums waren. Het past de rock-meets-country songs van Hiatt uitstekend, juist omdat hij voor dit album een wat ambitieuzere koers dan op zijn vorige albums vaart. Luister naar het prachtige Don’t Wanna Leave You Now en je begrijpt wat ik bedoel. (writteninmusic.com)

Herinneringen
Hiatt had 'Slow Turning' net uitgebracht toen ik hem voor het eerst live zag in het ook al net nieuwe Muziekcentrum in Enschede. "I understand this is a new facility here. I think it's just fine!" Vaak moet ik bij het beluisteren van John Hiatt nog terugdenken aan dat concert. Dat komt ook omdat ik de vriendin met wie ik naar het concert was nog net niet in haar nek durfde te kussen en om verkering durfde te vragen, maar dat terzijde. Eind vorig jaar was Hiatt in Paradiso, op de kop af 22 jaar na dat voor mij zo memorabele optreden: ook dat was weer genieten. Deze nieuwe plaat doet verlangen naar weer zo'n live-ervaring. En aangezien Hiatt zijn vaste schare fans in ons land heeft, komt ook dat vast wel goed...
In de tussentijd valt er genoeg moois te beluisteren!





Reserveer in onze catalogus