Een opvallend album verscheen onlangs: 'Let Them Talk' van de duizendpoot Hugh Laurie. Ik schreef al eens eerder over de serie House, waarvan de nieuwe afleveringen nu weer te zien zijn. Maar Hugh Laurie heeft veel meer in zijn mars. In de serie is ook met enige regelmaat de muzikaliteit van de man te zien. Nu is er de plaat: op zijn 51e debuteert hij als bluesmuzikant.
Nou kun je al snel denken dat dit een auteur is die gebruik maakt van zijn succes (en geld) om privé-dromen waar te maken, waarbij de kwaliteit soms bedenkelijk is. Maar dat is toch echt niet het geval.
Dit is een prachtig album, met topmuzikanten (Allen Toussaint, Irma Thomas, Dr. John en Tom Jones; geproduceerd door Joe Henry), en waar het plezier en de passie vanaf spat.
Een eerbetoon aan traditionals, een heerlijke ontspannen plaat.
Stoppen met de serie House en muzikant worden zit er echter niet in:
"Nee, nee, begrijp me niet verkeerd! Ik kan me niet voorstellen dat dit personage en dit werk me ooit zouden kunnen vervelen. Maar het verschil tussen House en Let Them Talk is dit. Als House het niet goed gedaan had, dan zou de serie stilletjes verdwenen zijn zonder dat iemand het gemerkt had. Maar als het met Let Them Talk niets wordt, weet iedereen dat - wat onprettig zou zijn voor mij. Maar wat maakt het uit? Er gaat een levenslange droom mee in vervulling en ik moet het hebben over het plezier dat me dat doet in plaats van over mijn twijfels. Ik denk nog steeds dat ik elk moment wakker kan worden en besef dat het maar een droom was en dat iemand dan tegen me zegt: 'Kom op, Hugh. Je moet weer gaan acteren. Je bent een waardeloze muzikant'. (NRC Handelsblad, 5 mei 2011)Van dat laatste is geen enkele sprake: Laurie zingt en speelt alsof hij nooit anders gedaan heeft en met een natuurlijke flair.
Topplaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten