Stella

Stella is een elfjarig meisje dat opgroeit in het café van haar ouders, aan de rand van de Parijse samenleving. Het café is haar wereld, de stamgasten zijn haar opvoeders. Haar ouders hebben meer oog voor hun gasten en hun instabiele relatie, dan voor hun dochter die langzaam de volwassenheid in groeit. Stella begrijpt feilloos het gedrag en de motieven van volwassenen, maar heeft moeite met leren lezen, schrijven en rekenen. Tot zover het ingrediënt eenzaamheid.

Stella gaat gelukkig wel naar een wat burgerlijke, elitaire middelbare school. Daar valt ze uit de toom wat betreft haar achtergrond, maar kan ze zich ook optrekken aan andere kinderen en die andere wereld. In Gladys vindt ze een slimme en goed opgevoede vriendin, die haar onder andere in aanraking brengt met literatuur. Dus het volgende moment staat ze onwennig in een boekhandel en rent ze met haar eerste zelfgekochte boek naar huis. Daarmee komt er een snufje hoop om de hoek kijken.

Stella is een film over een meisje dat langzaam haar milieu ontstijgt en dat de angst voor alles wat er met haar en om haar heen gebeurt ombuigt in het vinden van haar bestemming in het leven.

Iedereen zal zo z'n eigen kinderemoties uit deze film halen. Of misschien wel meer meevoelen met de volwassenen uit het café of in de school. Voor mij was het vooral die eenzaamheid die wel een snaar raakte. Stella kan niet anders dan haar eigen overlevingsmechanisme in gang zetten. Saillant detail is dat het hele verhaal gebaseerd is op een autobiografisch gegeven van de regisseur Sylvie Verheyde. Toch voelt alles niet als een koelbloedige afrekening met het verleden, maar eerder als een afrekening met de angst voor de toekomst. En dat geeft je zelfs als volwassene wel weer hoop.



Reserveer nu in onze catalogus.