Het album is niet meer in de handel (nog wel digitaal), maar lang leve de bibliotheek natuurlijk. Nadat ik dus op niet mis te verstane wijze gewezen was op de ernstige tekortkoming in mijn muziekkennis, reserveerde ik direct het album.
En inmiddels ben ik dus op de hoogte. En kan ik niet anders dan het eens zijn met het predicaat 'één van de beste americana-albums ooit'.
Lezers van mijn berichten weten zo langzamerhand wel dat ik verzot ben op rollende hammond-orgels en slepende slide-gitaren. Ik kon mijn hart ophalen aan deze fraaie plaat: het staat als een huis. Ik heb mij laten vertellen dat Neal Casal na dit debuutalbum nog verscheidene titels heeft afgeleverd, maar dat deze nooit meer het niveau hebben gehaald van 'Fade Away Diamond Time'. Toch ben ik wel benieuwd naar het overige werk van deze muzikant (die overigens ook een begenadigd fotograaf blijkt te zijn).
Een tip waarmee we weer goed het weekend in kunnen.
Veel luisterplezier!
2 opmerkingen:
Goh, Edwin. Ik dacht dat jij al járenlang een volger van het genre was, aangezien ik mijn jaarlijstjes in Heaven vaak ben tegengekomen in jouw verzamellijsten. Dan had je ook al eerder kunnen kennismaken met Neal Casals debuut, aangezien dit stuk op Altcountry.nl er een jaar of vier/vijf geleden ook al op gestaan heeft, maar helaas in 2009 door een hacker vernietigd is. Enfin...
groet, Wiebren Rijkeboer
Doe ik ook al wel een tijdje... Maar je kunt wel eens wat missen, nietwaar? Lang leve de aandacht voor vergeten klassiekers! ;-)
Een reactie posten