De Fazantenmoordenaars

Een paar weken geleden zat ik me al te verheugen op de nieuwe Jussi Adler-Olsen. Zou deze net zo boeiend zijn als de vorige? Ik heb het boek natuurlijk meteen gereserveerd. Zo'n boek ligt dan een paar dagen bij ons in huis mij aan te kijken. Dat is een deel van de voorpret. Je kent vast wel dat gevoel dat je in een boek bezig bent en maar niet kunt stoppen met lezen. Maar als het dan uit is dan is de koek ook zomaar ineens op. Daarom rek ik de pret altijd een beetje door niet meteen te beginnen, maar eerst alleen maar te kijken en voor te genieten. Nu is 'De Fazantenmoordenaars' dus uit.

De hoofdrol wordt opnieuw opgeeist door Carl Mørk en in niet mindere mate door Assad. Het kleine team van afdeling Q wordt in dit deel uitgebreid met Rose, net als Carl en Assad een type op zich. Echt, een groot deel van de pret zit in de beschrijving van deze drie karakters. Het verhaal is wederom spannend tot de laatste bladzijde, maar wel wat extremer als verhaal dan zijn voorganger. Dat neemt niet weg dat Adler-Olsen op treffende en ook schrijnende wijze verhaalt van eenzaamheid en liefdeloosheid. Van de macht van geld en de onovertroffen leegheid die ontstaat als alles, maar dan ook echt alles te koop is en er geen grenzen meer zijn.

Zoals ik al zei, extreem, en ik heb me tijdens het lezen wel eens afgevraagd of het echt zo zou kunnen gaan als beschreven. Ik denk het wel. In onze 'beschermde' maatschappij lijkt de mens een redelijk beschaafd wezen, maar we weten natuurlijk dat in grote delen van de wereld van die beschaafdheid weinig is terug te vinden. Het lijkt dus aannemelijk dat die wreedheid overal latent aanwezig is. Ik snap daar alleen helemaal niets van!
Toch maar lezen dus, en het goede nieuws: er ligt al weer een nieuwe aflevering te wachten. Heerlijk!

Reserveer in onze catalogus