Opnieuw in het Nederlands, iets dat op de een of andere manier steeds beter gaat passen. Er hoeft niet meer gezocht te worden naar woorden, zo lijkt het: het klopt gewoon.
Op deze cd opnieuw mooie liedjes, imponerend door eenvoud, begeleid door een topband. Mooie gitaarpartijen en op een aantal nummers vette blazers. Ik kan mij vinden in de recensie uit Nieuwe Revu:
Ooit, toen we JW Roy nog dienden uit te spreken als Jay Double-U Wroy, maakte hij mooie Americana. Op zijn best was hij in nummers waar de hoofdpersoon aan een keukentafel zijn verdriet wegdronk. Vervolgens werd JW via Brabantrocker een Nederpopper. Het bleef mooi, maar het best toen hij zong dat hij niet dood wilde omdat hij wilde blijven leven. In 2010 zingt JW Roy in het Nederlands, maar klinkt zijn muziek weer naar Americana. Mooi? Nog steeds. Kan ook bijna niet anders met zo'n stem. En op zijn best wanneer hij een liefde vraagt te blijven: Weggaan is zo simpel. Liefde en dood: laat dat maar aan JW Roy over.Natuurlijk moet je JW Roy een keer live gezien hebben. En dat kan natuurlijk!
Donderdag 20 mei in Bibliotheek Hengelo, tijdens de verkiezing van de nieuwe stadsdichter, is JW Roy (net als 2 jaar geleden overigens) weer van de partij.
Aanvang 20.00 uur, toegang gratis... Wat wil je nog meer?
We zien elkaar daar!
Reserveer in onze catalogus
2 opmerkingen:
Ik draai hem nu ook in de auto en die man heeft een stem! Net Reniet Vrieze van de Pilgrims. Heb ik hem al die jaren gemist of is JWRoy ineens onder een steen vandaan gekomen? En vanwaar die vreemde naam, je associeert er geen nederlandstalige liedjes bij.
@Jannie: Ik vrees dat je 'm inderdaad al die jaren hebt gemist... Probeer 'Kitchen Table Blues' ook eens, da's mijn favoriet (Engelstalig). En hij heet gewoon Jan Willem hoor ;-)
Een reactie posten