Luisteraars!: Karel van het Reve

"Lang, lang geleden, in 1979, werd mij gevraagd of ik iedere maand - of iedere 4 weken, daar wil van af zijn- een stukje proza wilde inspreken voor een Nederlandstalige uitzending van de Wereldomroep." Zo begint de inleiding op de bundel van columns Luisteraars! die Karel van het Reve zo'n tien jaar lang maakte en insprak voor Nederlandse emigranten, reizigers, diplomaten, zakenmensen, zeeslepers en baggeraars in den vreemde.

Het was niet de bedoeling dat van het Reve een actueel verslag gaf van de toestand in Nederland maar verder mocht hij het hebben over, tja, eigenlijk alles. De onderwerpen die aan de orde komen in zijn columns zijn op zijn zachts gezegd dan ook nogal gevarieerd: het gaat over kabeltelevisie, Drees, het weerbericht, de bezuinigingen, Bach, de woningmarkt, de jeugd van tegenwoordig, Rusland, krakers, etc. De columns geven een prachtig tijdsbeeld van de jaren tachtig maar zijn soms ook nog verrassend actueel. Graag zou ik de mening van Karel van het Reve wel eens willen horen over zaken die nu spelen zoals het Europese Songfestival, de WK manie of de verkiezingsdebatten. Hij kon namelijk op een geheel eigen wijze een item, vaak humoristisch, analyseren en tegelijkertijd je ook aan het nadenken zetten. Soms gaat het ook over zeer alledaagse dingen zoals zijn hilarische beschrijving van zijn eerste ervaringen met de computer. Luisteraars! is een erg leuk boek: lezen dus.

p.s. ik kreeg de tip van Hetvergetenboek dat er ook een luisterboek bestaat van Luisteraars! (hoe kan het ook anders). Helaas is het niet verkrijgbaar voor leden in Hengelo en Enschede (technisch verhaal) maar voor de rest van Overijssel wel!

Reserveer 'Luisteraars!' (het boek) in onze catalogus
Reserveer 'Luisteraars!' (het luisterboek) in onze catalogus

Schemeruur - Johan Theorin

Juni is de Maand van het spannende boek waarin de Scandinavische misdaadroman centraal staat onder het motto Mørd en Dødslag. Uit het hoge noorden kwamen de laatste jaren vele, succesvolle kwaliteitsthrillers van bijv. Henning Mankell, Karin Fossum, Sjöwall & Wahlöö, Jo Nesbo en natuurlijk Stieg Larsson.

Mijn aanrader...Schemeruur van Johan Theorin !

Op een mistige dag in de nazomer van 1972 verlaat de zesjarige Jens Davidsson het huis van zijn grootouders. Hij klom over de tuinmuur van het vakantiehuisje van zijn grootouders, verdwaalde in de mist en werd nooit teruggevonden. Zijn moeder Julia zinkt weg in een diepe depressie. De onzekerheid over het lot van haar zoon maakt haar eenzaam, depressief en afhankelijk van alcohol. Twintig jaar later wordt ze gebeld door haar vader Gerlof. Hij woont nog steeds op Öland, het eiland waar zijn kleinzoon verdween. Hij heeft een pakje gekregen met daarin de sandaal die Jens droeg bij zijn verdwijning. Julia reist af naar het eiland – Öland - waar haar zoon is verdwenen. om samen met hem en een paar oude vrienden de zaak uit te pluizen.

Het verhaal begint mooi én dreigend. Met beeldend taakgebruik en heldere dialogen. Hij weet de sfeer van een eiland prachtig te beschrijven. Schemeruur bestaat uit twee verhaallijnen. Allereerst het verhaal van Julia (en haar grootvader Gerlof) die vergeefs hoopt op een wonder rondom haar verdwenen zoon. Daarnaast het verhaal hoe de gewelddadige Nils Kant uiteindelijk het pad kruist van Jens. Beide verhaallijnen wisselen elkaar af, aan het eind grijpt alles mooi in elkaar.
Johan Theorin schrijft vier misdaadromans over het Zweedse eiland Öland onder de noemer “De vier seizoenen van Öland”. Ik heb dus nog 3 delen in het vooruitzicht. Nachtstorm ligt nu in mijn vakantiekoffer. Hopelijk verschijnen de volgende twee delen ook snel, hoe sneller hoe liever!

Nog meer Scandinavische literatuur vind je op deze site.

Reserveer Schemeruur in onze catalogus
Reserveer Nachtstorm in onze catalogus 

Bloedrivier : een reis naar het gebroken hart van Afrika

Tim Butcher, journalist van de Daily Telegraph treedt in 2004 na een voorbereiding van drie jaar in de voetsporen van Henry Morton Stanley.  Hij reist naar de Congo voor een tocht over de duizenden kilometers lange Congorivier. Tim Butcher reist echter alleen. Hij doet verslag in het boek 'Bloedrivier'.
De eerste dag staat hij al doodsangsten uit en hij vervloekt de obsessie die hem naar dit meest afschrikwekkende land ter wereld had gelokt.

De problemen van het hedendaagse Congo werden me al in de eerste dagen van mijn Afrikaanse correspondentschap duidelijk. Hier in Congo woedde de bloedigste oorlog van de wereld. Het conflict brak in 1998 uit. Op het moment dat ik aan het werk ging, eiste de oorlog elke dag duizend dodelijke slachtoffers. Het was echt verbijsterend dat zulke kolossale verliezen amper tot de buitenwereld waren doorgedrongen. Zoals zo veel andere plaatsen in Afrika is men ook Congo gaan zien als een hopeloos geval, en zo kon het gebeuren dat het meest dodelijke conflict sinds de Tweede Wereldoorlog zich vrijwel onopgemerkt heeft voltrokken.

Op zijn reis komt Tim in de meest vreemde situaties terecht. Elke keer weer lukt het hem om een motor, fiets, helikopter of een auto te ritselen.
Ik wist weinig over het hedendaagse Congo en besef nu hoe zo’n land voor de onmogelijke opgave staat een toekomst op te bouwen. Het land wordt verscheurd door zoveel geweld. Vader Oggi vraagt aan Tim om zijn veertienjarige zoon mee te nemen, zodat hij elders een nieuw leven kan opbouwen.

Zijn verhaal trekt mij het boek in en laat me meereizen. Zo beleef ik onthutsende, schrijnende en hartverscheurende momenten. Tegelijkertijd krijg ik informatie over de achtergrond en de geschiedenis van het land.
Wie beelden van de Congo wil zien moet de 7-delige tv-documentaire Bonjour Congo van Rudi Vranckx elke donderdag op Canvas gaan kijken.

Er is meer aandacht in de media over de Congo vanwege het 50-jarige bestaan van de Congo op 30 juni,  onder andere over het verband tussen de grondstoffen en het geweld.

Joke

Reserveer "Bloedrivier" in onze catalogus

Irina Palm

Stel, je bent een 50-jarige weduwe, je hebt het niet breed, je bent vrij kansloos op de arbeidsmarkt, je zoon is net zo armlastig en je kleinzoon is doodziek. Stel, zijn enige kans op genezing is een operatie in Australië, maar de kans op financiële middelen om dát te betalen is net zo kansloos. Wat doe je dan?

Nou ja, ik snap dat je dan best bereid bent heel ver te gaan om - binnen je fatsoensnormen en binnen de grenzen van de wet - op een snelle manier geld bij elkaar te sprokkelen. En dat is dus precies wat deze vrouw gaat doen. Een gewoon baantje betaalt te weinig en te langzaam, maar als ze een oproep voor hostess in een nachtclub ziet hangen, trekt ze de stoute schoenen aan. De heer des huize ziet ook wel in dat deze vrouw niet echt gemaakt is voor het echte werk, maar hij vindt haar verhaal wel aandoenlijk en wil deze 'oma' wel helpen. Hij biedt haar een baantje aan waarvoor ze alleen maar haar handen uit de mouwen hoeft te steken. Als dan ook nog blijkt dat ze over gouden handen beschikt, is het benodigde geld snel bij elkaar verdiend. Maar ja, zoonlief is niet zo blij als hij hoort hoe ze aan dat geld gekomen is...

Wat volgt is een verhaal over gewone mensen in bijzondere situaties, over de rafelige randjes van vriendschap en de onvoorwaardelijke liefde voor je familie, over trost zijn op wat je doet. En natuurlijk ontbreekt in dit menselijke drama ook de Engelse humor niet, gelukkig maar. Een warme film dus.

En Irina Palm is deze week ook op tv!
Donderdag 27 mei om 20:15 uur op ARTE



Reserveer nu in onze catalogus

Nooit een dag so rot dat er comes geen einde aan

Soms is lezen over muziek bijna net zo leuk als het luisteren. Daarom deze keer geen plaat, maar een paar boeken over muziek. Bij het zoeken in een bibliotheekcatalogus stuit je soms op verrassende resultaten. Zo zocht ik eens op 'john hiatt' (who else..) en kwam ergens in de resultaten het boek 'Lipstick Sunset' tegen van Sander Donkers. Een bundel met fraaie verslagen van ontmoetingen met popmuzikanten: wat drijft hen, wat waren inspiratiebronnen? Leuk en intrigerend. Portretten van bekende iconen zoals Paul McCartney, Solomon Burke, Emmylou Harris (en John Hiatt natuurlijk), maar ook van bekenden uit de Nederlandse muziekgeschiedenis (André Hazes, Bennie Jolink). Een bonte verzameling zo op het oog, maar op de een of andere manier een sterk samenhangend geheel. Vooral het gesprek met Michael de Jong is intrigerend: de titel van deze blogpost is een citaat. Een ander stukje wil ik u niet onthouden; het begin van de ontmoeting met Solomon Burke:

'Oh...My...God!' De ontzagwekkende man negeert mijn uitgestoken hand, vouwt zijn ontzagwekkende arm om mijn schouders en pakt me in één vloeiende beweging tegen zijn borstkas. Vijfenzeventig kilo verdwijnt spoorloos tussen de tweehonderd en nog wat kilo die tezamen Solomon Burke vormen. (...) Dan drukt hij een innige kus op mijn wang en roept tegen zijn familieleden: 'Uit Holland! Horen jullie dat?! Helemaal uit Holland! And I don't mean Harlem y'all. Geef die man een stoel. Geef hem wat te eten! Geef hem iets te drinken!'

Een ander prachtig boek over muziek is 'City To City' van Leo Blokhuis. Deze enthousiaste popprofessor weet liefhebberij tot een vak te maken. In deze publicatie, prachtig vormgegeven overigens, duikt hij in de muzikale scene van een aantal muzieksteden in een jaar waarvan hij denkt dat het een sleuteljaar in de betreffende stad was. Van Memphis in 1953 via onder andere Parijs en Den Haag naar Los Angeles in 1971. Een werkelijk schitterend boek, elke hoofdstuk voorzien van een factsheet, en de enorme kennis van Blokhuis wordt geen moment een 'college': nee, hieruit spreekt liefde voor muziek. Bij het boek zit een cd met uit elk hoofdstuk van het boek, dus bij elke stad, een liedje. Maar Blokhuis geeft het in zijn voorwoord al aan: het is het leukst als je zelf een playlist bij de steden maakt.

Komt dat even mooi uit nu Spotify sinds afgelopen dinsdag in Nederland beschikbaar is! De eerste playlists van Bibliotheek Hengelo staan voor u klaar: bij elk boek één. Even Spotify installeren en ze zijn beschikbaar.

There's more to come..
Enjoy!

Reserveer 'Lipstick Sunset' in onze atalogus
Reserveer 'City To City' in onze catalogus

Coco Chanel

Sterke vrouwen die het op eigen kracht redden spreken altijd tot de verbeelding. Zo'n vrouw was Coco (Gabrielle) Chanel. Opgroeien in een weeshuis op het platteland, op jonge leeftijd zonder een cent op zak de stap nemen om in de grote stad je geluk te beproeven en vervolgens in een door oorlogen verscheurd Europa een mode-imperium opbouwen, dan heb je wel wat bereikt!

In 2007 verschijnt de mini-serie Coco Chanel die haar leven goed in beeld brengt. Een intens, veelbewogen leven laat zich moeilijk in een paar uurtjes film vangen en dat is misschien een klein nadeel van deze serie: de belangrijke feiten, die van invloed zijn geweest op de vrouw en het merk Chanel komen allemaal aan bod, maar de echte diepgang ontbreekt enigszins. Dit wordt meer dan voldoende goed gemaakt door de prachtige kostuums, die, naar ik heb begrepen, zeer zorgvuldig zijn nagemaakt en die, als je ervan houdt, een lust voor het oog zijn en die je de hele film door blijven boeien. In deze mini-serie wordt de jonge Coco gespeeld door Barbora Bobulova en de oudere Coco door Shirley MacLaine.

Vrouwen die tot de verbeelding spreken: in 2008 werd het leven van Coco Chanel verfilmd onder de titel Coco avant Chanel met in de hoofdrol Audrey Tautou. In tegestelling tot de serie gaat het in deze film vooral over de jonge Coco en haar liefdesleven, of in ieder geval hoe de jonge Coco hier mee omgaat. Hier zie je dus juist een klein(er) deel van haar leven en juist meer diepgang. Sowieso een must voor degenen die van Tautou houden, maar ook voor iedereen die zich een beeld wil vormen van een vrouw die door wilskracht en doorzettingsvermogen haar doelen bereikt al zijn de offers hiervoor soms hoog.

Vrouwen die tot de  verbeelding spreken: jawel in 2009 verschijnt Coco Chanel & Igor Stravinsky. Deze film gaat verder waar Coco avant Chanel eindigt. Nu wordt de hoofdrol vertolkt door Anna Mouglalis. Coco Chanel & Igor Stravinsky is veel minder een op feiten gebaseerd drama en meer een, overigens interessant, verhaal over passie, overspel en schuld.

Reserveer Coco Chanel in onze catalogus

Reserveer Coco avant Chanel in onze catalogus

Shakespeare: een (dunne) biografie door Bill Bryson

Bill Bryson heeft een brede belangstelling; naast reisboeken schrijft hij eigenlijk over van alles. En dat altijd met een hele eigen humoristische stijl. In Shakespeare: een biografie schrijft hij over het leven van euhhhh William Shakespeare dus.

Shakespeare (1564-1616) is na een kleine 400 jaar nog steeds een raadselachtig figuur. Hij is bekend over de hele wereld maar we weten eigenlijk bijna niets met zekerheid over hem zelf. Dat is volgens Bryson ook de reden waarom de biografie niet zo dik is. Zo is niet bekend hoe hij er uit heeft gezien. Er zijn 2 afbeeldingen van hem gemaakt jaren na zijn dood en eentje (het bekende Chandos portret) dat tijdens zijn leven is gemaakt maar waarvan men niet zeker weet of het Shakespeare wel is. Op de omslag op het boek staat een portret van na zijn dood op de titelpagina van "the first folio": de eerste verzameling van zijn stukken in 1623.

Shakespeare heeft bijna een miljoen woorden aan teksten nagelaten maar slechts 14 woorden in zijn eigen handschrift en dat zijn bijna allemaal handtekeningen en de woorden "by me" in zijn testament. Geen enkele brief of pagina van zijn manuscripten heeft het overleefd. Hij schrijft zijn naam nooit op dezelfde manier (William Shakespe, Willm Shakespere, William Shakspeare) en het vreemde is dat spelling van zijn naam waaronder wij hen nu kennen hij zelf nooit gebruikt heeft.

Bill Bryson gaat op feitenjacht en probeert zoveel mogelijk waarheden over Shakespeare boven water te krijgen. Zoals over zijn geboorte in Stratfort-upon-Avon, zijn jeugd, het verlaten van zijn vrouw en zijn plotselinge succes in London. Hij schets een prachtig beeld van het leven in Engeland tijdens Queen Elizabeth. Dus wil je op een leuke manier de waarheid weten over de grote Engelse toneelschrijver en dichter dan is dit het perfecte boek.

Vraag Shakespeare: een biografie aan met Zoek en Boek.

Andre Manuel - Burger

Vandaag opende Andre Manuel de MAK10 in Hengelo met een fantastisch vlammend en onnavolgbare speech over amateurkunst. Het was weer genieten, zoals altijd. Hoewel ik ook verschillende keren heb meegemaakt dat mensen weglopen bij zijn shows. Want ja… hij is scherp, confronterend, durft tegen zere benen aan te schoppen, en zegt ook écht wat hij denkt. Als één van de weinigen. Maar het gaat altijd ergens over.

Manuel: "Theater moet ergens over gaan, maar ik ratel niet alleen over wat er niet deugt.’ (…) ‘Ik wind me over veel dingen op, maar het is voor het publiek natuurlijk niks om een avond te luisteren naar geratel over wat er allemaal niet deugt. Ik maak er grappen over. Het is geen revue van een liedje, een praatje en een sketch, maar een coherent verhaal, dat staat".

Voor degene die hem nog niet kennen raad ik aan om te beginnen met Burger. Als je je door deze DVD al door elkaar geschud voelt, dan zou ik zeggen …kappen met André. Niet meer verder kijken en luisteren want dit is één van zijn minder scherpe shows, eentje die een stuk toegankelijker is voor de gemiddelde mens.
Erg jammer voor jou. Ik ben en blijf een grote fan van André Manuel oet Deepn.




Reserveer in onze catalogus

Dorsvloer vol confetti

Vakantie. Voor sommigen een tijd van inpakken en wegwezen, voor mij een tijd van achterstallig onderhoud wegwerken. Sinds m'n kennismaking met Franca Treur in VPRO's Boeken ligt haar debuut Dorsvloer vol confetti te wachten op rustiger tijden. Dus begon ik deze vakantie verwachtingsvol met haar boek.

Franca beschrijft in anekdotische hoofdstukken het leven van de 12-jarig Katelijne die opgroeit in een streng gelovig Zeeuws boerengezin. Een literaire bewerking van haar eigen jeugd. Ze schrijft over het leven als boer, over het leven als enige meisje tussen zes broers, over een kinderlijk verlangen naar (ouderlijke) liefde en over het geloof. Dat geloof, dat elke dag alles wat je doet en laat, alles wat je zegt en waarover je zwijgt, bepaalt. Dat geloof, dat ik uit m'n eigen opvoeding niet ken en dat ik waarschijnlijk ook nooit echt zal begrijpen. Ik dacht altijd dat het geloof toch een soort van verlichting zou brengen, maar wat ik lees gaat vooral over niet denken dat je mooi bent, niet denken dat je iets voorstelt, niet denken dat je zonder zonden bent of ooit zult zijn, niet denken dat je uitverkoren zult zijn want dat zijn er maar heel weinig dus waarom jij... Wat ik lees gaat over angst, voor de Heere, voor je ouders, voor jezelf, voor het leven. En ik dacht dat ík soms wat zwaar in het leven stond.

Typerend voor de sfeer van deze geloofsgemeenschap en voor hoe zij tegen die 'door Satan gestuurde' niet-gelovigen aankijken, vind ik het sinterklaasgedicht dat Katelijne 'op 6 december, anders lijkt het teveel op echte sinterklaas' bij haar enige kadootje krijgt:

Sinterklaas en Zwarte Piet
Bestaan niet.
Ze zijn een verzinsel,
Van mensen met een twijfelachtig beginsel.

Tijdens het lezen komen telkens twee associaties bij me naar boven. De eerste is het boek Broere van Bart Moeyaert. Ook hij verhaalt door de ogen van een kind over het opgroeien in een groot gezin. De vergelijking met het geloof of het gemis aan liefde gaan mank, maar Franca's vertelvorm en taal gaan dat niet. Ze schrijft licht, lieflijk en humoristisch, zoals Moeyaert dat ook zo mooi kan. De tweede is de film Das weisse Band van Michael Haneke. Een film over een klein Duits boerendorp aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, waarin kinderen, geloof en angst op meesterlijke wijze worden verbeeld. Zo beklemmend was het in het Zeeuwse Meliskerke misschien niet, maar ik kreeg wel het gevoel ver terug te gaan in de tijd.

Het meest bijzondere vind ik nog dat Franca, ondanks haar keuze voor een universitaire studie, een leven als schrijfster en journaliste in Amsterdam en een leven zonder het geloof, nergens afrekent met haar afkomst. Er klinken geen verwijten, er knaagt geen onderhuidse woede. Wat blijft hangen is het beeld van een dromerig meisje, met veel vragen en even zoveel verhalen in haar hoofd. Dat maakt het boek precies wat de achterflap zegt: een 'sensitieve roman' en een 'liefdevol portret'.

Reserveer in onze catalogus

JW Roy weet het zeker...

Ik schreef al eens eerder over de rake liedjes en het enthousiasme van JW Roy. Onlangs verscheen het nieuwste album 'JW Roy Weet Het Zeker...'

Opnieuw in het Nederlands, iets dat op de een of andere manier steeds beter gaat passen. Er hoeft niet meer gezocht te worden naar woorden, zo lijkt het: het klopt gewoon.

Op deze cd opnieuw mooie liedjes, imponerend door eenvoud, begeleid door een topband. Mooie gitaarpartijen en op een aantal nummers vette blazers. Ik kan mij vinden in de recensie uit Nieuwe Revu:

Ooit, toen we JW Roy nog dienden uit te spreken als Jay Double-U Wroy, maakte hij mooie Americana. Op zijn best was hij in nummers waar de hoofdpersoon aan een keukentafel zijn verdriet wegdronk. Vervolgens werd JW via Brabantrocker een Nederpopper. Het bleef mooi, maar het best toen hij zong dat hij niet dood wilde omdat hij wilde blijven leven. In 2010 zingt JW Roy in het Nederlands, maar klinkt zijn muziek weer naar Americana. Mooi? Nog steeds. Kan ook bijna niet anders met zo'n stem. En op zijn best wanneer hij een liefde vraagt te blijven: Weggaan is zo simpel. Liefde en dood: laat dat maar aan JW Roy over.

Natuurlijk moet je JW Roy een keer live gezien hebben. En dat kan natuurlijk!
Donderdag 20 mei in Bibliotheek Hengelo, tijdens de verkiezing van de nieuwe stadsdichter, is JW Roy (net als 2 jaar geleden overigens) weer van de partij.
Aanvang 20.00 uur, toegang gratis... Wat wil je nog meer?

We zien elkaar daar!



Reserveer in onze catalogus

Haar naam was Sarah - Tatiana de Rosnay

In de week van herdenken en vieren een boek over een gebeurtenis die nooit in de vergetelheid had mogen geraken. Ik wist niets over de razzia rond Vel d’Hiv’ en waarschijnlijk ben ik niet de enige. Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay is geromantiseerd, maar gebaseerd op deze gebeurtenis.

De tienjarige Sarah wordt in de nacht van 16 juli 1942 samen met haar ouders opgepakt en naar de Velodrome d'Hiver in Parijs gebracht, waar duizenden joden worden verzameld voor deportatie. Zij heeft ongezien haar kleine broertje Michel in een kast verstopt en belooft hem later te bevrijden, maar Sarah wordt weggevoerd en ziet hem nooit meer terug. Zestig jaar later krijgt Julia Jarmond, een Amerikaanse journaliste in Parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia. Ze gaat op zoek in archieven, en via het dossier van Sarah ontdekt ze een geheim van haar schoonfamilie. Haar man probeert haar ervan te weerhouden zich met deze geschiedenis te bemoeien, maar Julia besluit het spoor van Sarah te volgen.

Het lezen van twee parallelle verhaallijnen was even wennen omdat ze heel verschillend zijn qua sfeer. Na het lezen van dit boek voelde ik mij wel enigszins op het verkeerde been gezet door het thema. Ik denk omdat het verhaal meer draaide om het luxe leventje van de journaliste Julia Garmond, met haar af en toe wat kortzichtige opvattingen, dan over de hoofdpersoon Sarah. Jammer. Het einde was mij ook te zoetsappig door de geromantiseerde de ontmoeting van de nazaten in Italië en New York.
Desondanks vind ik het wel een aanrader omdat dit boek een verschrikkelijke gebeurtenis beschrijft die niet vergeten mag worden.

Reserveer in onze catalogus

Een kleine geschiedenis van de wereld

Ik ben net terug van een paar daagjes Parijs en het eerste wat we daar doen is naar de Engelse boekhandel aan de Rue de Rivoli. Je moet tenslotte wat te lezen hebben als je in Jardin du Luxembourg lekker in de zon in je stoeltje hangt. In de WHSmith zijn ze helemaal van de retail en hebben ze onder andere een top10 non-fictie en dat is helemaal mijn afdeling. Op nummer 1 stond een kleine geschiedenis van de wereld door E.H. Gombrich. Nooit van gehoord en tot mijn verbazing is het boek al in 1935 geschreven, in 25 talen beschikbaar en zijn er miljoenen exemplaren van verkocht. Een onbekende bestseller dus!

Het is geschreven door de Oostenrijker E.H. Gombrich toen hij als 26 jarige broekie net van de universiteit Wenen kwam. Hij was werkloos en een bevriende uitgever vroeg hem een Engels geschiedenisboek voor kinderen te vertalen in het Duits. Gombrich vond het een waardeloos boek en zei dat hij het beter kon. Oké, zei de uitgever maar dan moet het wel in 6 weken af. Gombrich vond het wel een uitdaging: hij deed overdag onderzoek en schreef elke avond een hoofdstuk. Het boek was een onmiddellijk succes tot het door de Nazi's werd verboden omdat het te pacifistisch was.

De oorspronkelijke subtitel "voor jonge lezers" is komen te vervallen maar dat is wel de stijl waarin het is geschreven. Heel toegankelijk dus met weinig jaartallen/data en met compacte zinnen. Gombrich zegt dan ook: "Ik wil dat mijn lezers zich ontspannen. Ik beloof dat ik ze niet zal overhoren".

Een kleine geschiedenis van de wereld is een heerlijk boek. Het beslaat de periode van de prehistorie tot de 2e wereldoorlog en alle grote gebeurtenissen komen voorbij. De titel zegt wel "wereld" maar de nadruk ligt natuurlijk wel op Europa met hier en daar wat uitstapjes. Het gaat over het ontstaan van de grote godsdiensten, belangrijke uitvindingen en oorlogen. Gombich weet te boeien en op een speelse manier verbanden te leggen tussen gebeurtenissen. Eigenlijk is hij de geschiedenisleraar die je altijd gehad wilde hebben.

Vraag een kleine geschiedenis van de wereld aan met Zoek & Boek

Bob&Youp

Zaterdagavond 24 april was Youp van het Hek met zijn voorstelling Omdat de nacht... in het Rabotheater. ‘s Middags was hij een uur te gast bij het Cultureel Café van Bibliotheek Hengelo. John Heymans interviewde hem o.a over zijn laatste zijn boek Bob en Youp en Omdat jij mijn beste vriend bent.

Tien jaar geleden begonnen fotograaf Bob Bronshoff en Youp van ‘t Hek met het vullen van de laatste pagina van de Varagids. Bob maakte een foto, Youp schreef er vervolgens een stukje bij. Zij vullen inmiddels al tien jaar lang de voorlaatste pagina van de televisiegids. In het boek Bob&Youp zijn de mooiste fragmenten bij elkaar gevoegd. Deze zijn gekozen op gevoel, karakteristiek voor het hele boek.




Heerlijk om tussen de bedrijven door een halfuurtje in deze boeken van Youp van 't Hek te lezen. Even weer lezen hoe lekker kneuterig ons landje is en vooral zoals Youp je daar dan humor van laat inzien!
Maar nog liever laat ik Youp zelf aan het woord over zijn boek, in Bibliotheek Hengelo.



Reserveer via onze catalogus