De genres vliegen u wel om de oren.. Vorige week een post over Bach, maar daar bleef het voor mij niet bij. Afgelopen dinsdag wilde ik eigenlijk bij een concert in Zwolle zijn. Het kwam wat minder goed uit, maar was wel leuk geweest als het gaat om de diversiteit (zoals u hier wel kunt zien). Gisteravond een concert bijgewoond van Eric Vaarzon Morel, waar ik een mengeling voorgeschoteld kreeg van flamenco en jazz.
Prachtig.
En nu zijn we weer terug, back to the roots. Want onlangs verscheen het laatste studioalbum van Johnny Cash: American VI, Ain't No Grave.
Ik moet tot mijn eerlijkheid bekennen dat ik niet erg bekend was met zijn oeuvre. De bekende nummers uiteraard wel gehoord, maar verder? Maar door een paar geweldige covers van andere artiesten werd mijn nieuwsgierigheid toch gewekt en ben ik meer gaan luisteren.
Die stem! Daar is iets mee. Het grijpt je naar de strot, je wordt er weemoedig van, zulke dingen. Prachtig door eenvoud; geen opsmuk, maar puur. Ik ben verkocht.
En wat wel verrassend was: ik werd pas echt enthousiast door niemand minder dan Waylon, die onlangs in De Wereld Draait Door een prachtige versie zong van een nummer dat op deze laatste Cash-cd staat. (geschreven door Kris Kristofferson overigens)
Ik hoop dat dit fragment u ook over de streep trekt...
Reserveer in onze catalogus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten