Scandinavische thrillers

Ik ben een liefhebber van Scandinavische thrillers. En ik ben niet de enige, ik weet het. Maar wat zorgt er nou voor dat we met z'n allen die spanning uit het hoge noorden zo weten te waarderen?
Voor mij zit het 'm in een paar dingen.

Allereerst kom ik zelf vrij regelmatig in Zweden, waardoor ik bij het lezen veel plaatsen en streken die beschreven worden herken. En vaak is het zo dat herkenning zorgt voor prettige gevoelens. Vooropgesteld dat je iets prettigs herkent natuurlijk; ik ben blij dat de plaats delict mij bekend voorkomt en niet de moord in kwestie...

Ten tweede merk ik dat veel Scandinavische schrijvers veel aandacht besteden aan de karakters: je leert ze kennen, je vindt ze aardig of juist helemaal niet, je weet wat er in hun hoofd omgaat. Dat vind ik prettig: ik ben niet op zoek naar een oppervlakkige superheld die van zich af weet te praten cq. schieten en op het eind wint. Hoewel, dat laatste vind ik dan ook wel weer essentieel; open eindes zijn wat dat betreft niet zo aan mij besteed.

Tenslotte zijn de verhalen op de een of andere manier wel realistisch te noemen: je zou er zelf deel van uit kunnen maken. Da's een gevoel dat ik niet vaak heb bij het lezen van typisch Amerikaanse boeken (Amerikanen zijn gek) of Nederlandse thrillers. Nee, echt niet! Ik weet niet wat voor research Saskia Noort doet ten behoeve van haar boeken, maar ik krijg nooit het gevoel dat er ook maar iets van waar had kunnen zijn.

Goed, ik verheug me dus op de maand van het spannende boek (duurt nog even; ik kom er dan wel op terug)!
Ook liefhebber? Kijk even in onze catalogus naar een flink aantal tips van onze collega's! Want Henning Mankell en Stieg Larsson kennen we natuurlijk allemaal al...