Tijd voor jaarlijstjes!

Ah! December... Tijd voor alerlei jaarlijstjes. Heeft u er al een gemaakt? Het 'woord van het jaar' zal ook wel in aantocht zijn. Als regelmatig treingebruiker stel ik graag 'perronjogger' voor (zeker sinds de laatste wijziging in de dienstregeling waardoor mijn dagelijkes routine ernstig werd aangetast). Maar dat terzijde.
Laten we het maar over muziek hebben, zoals u dat van mij gewend bent. De 10 mooiste platen van 2009 volgens Eck... (met dank aan alle recensenten). Doe er mee wat u wilt; betwisten en aanvullen mag altijd!

1. Band Of Heathens - One Foot In The Ether

The Band Of Heathens komt op het juiste moment met het uiterst soulvolle countryrock-album 'One Foot In The Ether', pas de tweede studioplaat overigens. Het kwintet uit Austin, Texas heeft een geduchte live-reputatie en bracht dan ook al twee live-platen uit. Het geheim van de Texaanse heidenen is de line-up van drie songschrijvende, zingende en gitaarspelende frontmannen die zorgen voor variatie terwijl een homogene sound bewaard wordt. We horen van alles langskomen: Bottle Rockets, Jayhawks, Black Crowes, maar ook de swingende sound van Little Feat en het landelijke rootsgeluid van The Band. Daarbij heeft The Band Of Heathens beslist iets eigens; een laidback groove die in de countrysoul-nummers intrigeert en in de countryrock-’n-rollende liedjes meesleept. One Foot In The Ether is met zijn orgels, akoestische gitaren en luie slidegitaren eerlijke eenvoud, uitermate geschikt voor een uur en nog wat live-plezier. (altcountry.nl)

2. John Mayer - Battle Studies

Dit is het vierde studio album van de viervoudig Grammy winnaar John Mayer. Het album is geco-produceerd door John Mayer en Steve Jordan en volgt drie jaar na het volprezen "Continuum". De eerste single "Who Says" ging in première op zijn website www.johnmayer.com en is reeds opgepikt door Radio 3FM. "Battle Studies" werd opgenomen in het huis van John Mayer in Californië waar hij leefde en werkte gedurende zes maanden en is afgewerkt in de beroemde Capitol Studio’s in Los Angeles. Mayer raakte geïnspireerd door de Californische rock/pop uit de jaren '70 en '80, waarvan de invloeden goed zijn terug te horen. "I approach music like a director doing a period piece," vertelt Mayer. "Where "Continuum" was R&B and soul, "Battle Studies" was written with the timelessness of Tom Petty, Fleetwood Mac and Neil Young in mind. The melodies and message are concise and from-the-gut with the efficiency of simplicity."

3. Romi Mayes - Achin' In Yer Bones

Achin in Yer Bones is werkelijk een schoonheid van een plaat. Deze plaat is niet alleen 10 nummers rijk, maar bovendien tref je geen enkele zwakke broeder aan in de samenstelling. De nummers gaan over drank, sex, drugs en alles wat Romi op haar rondtrekkend circus voor de voeten komt. Qua zang is een vergelijking met Janis Joplin allerminst geplaatst, maar het zou me niet verbazen wanneer hun levensstijl de nodige parallellen vertonen. Romi is rauw, ruw en grof als het moet, maar kan even zo goed liefdevol en zacht zijn.Evenals de laatste cd van Buddy & Jullie Miller wordt werkelijk het beste uit de kast getrokken binnen dit genre. Het moet wel absurd verlopen wil deze plaat evenmin opduiken in je collectie. Authentieke Rock’n Roll, blues geïnjecteerd werk en intense balladen wisselen elkaar in een uitgebalanceerd tempo af. Als je het mij vraagt wordt 2009 een monumentaal muziekjaar. (plato.nl)

 
TIP: Romi Mayes speelt a.s. zondagmiddag 6 december in ,De Cactus in Hengelo!

4. Buddy & Julie Miller - Written In Chalk

"Dit zou eigenlijk een soloplaat van Buddy Miller worden, maar omdat het vanwege al zijn productionele werk en gezondheidsklachten maar niet wilde vlotten, nam Julie het heft in handen. Het levert uiteindelijk een plaat op die moet worden gerekend tot één van de hoogtepunten in het oeuvre van beiden. De uitstekende songs werden grotendeels door Julie geschreven en sluiten aan bij haar solowerk. Het zijn vooral ingetogen, fraai verzorgde en emotievolle songs die vrijwel niemand onberoerd zullen laten. In vocaal opzicht is het smullen geblazen, want naast de doorleefde stem van Julie en de hiermee prachtig contrasterende gruizige vocalen van Buddy, horen we vocale bijdragen van Robert Plant, Patty Griffin en Emmylou Harris. En dan werkte er nog een imposante lijst muzikanten mee, zoals Brady Blade, Larry Campbell en Gurf Morlix. Het album verenigt invloeden uit country, blues, jazz en rock in muziek die aldoor kwaliteit ademt. Een plaat die je raakt door zijn puurheid." (Erwin Zijleman)

5. Jeffrey Foucault - Shoot The Moon Right Between The Eyes

Op Shoot the Moon Right Between the Eyes vertolkt Jeffrey Foucault de songs van zijn muzikale held met hart en ziel en geeft hij deze songs bovendien een persoonlijk tintje. Shoot the Moon Right Between the Eyes werd gemaakt met betrekkelijk eenvoudige middelen, waardoor deze plaat in technisch opzicht aan alle kanten rammelt. Op een of andere manier komt dit de kwaliteit van deze plaat echter alleen maar ten goede. Shoot the Moon Right Between the Eyes is een intiem, gepassioneerd en overtuigend eerbetoon aan het werk van John Prine. Foucault zingt prachtig, heeft gekozen voor een fraaie mix van bekende en minder bekende parels uit het rijke oeuvre van John Prine en vertolkt alle songs even smaakvol. Een aantal songs heeft genoeg aan de akoestische gitaar van Jeffrey Foucault en zijn warme stem; een aantal andere songs is fraai aangekleed met onder andere pedal steel bijdragen van Eric Heywood , gitaarwerk van Mark Erelli en achtergrondzang van Kris Delmhorst. Shoot the Moon Right Between the Eyes is uiteindelijk niet alleen een fraai eerbetoon aan John Prine, maar ook een waardig opvolger van de twee prachtige platen die Jeffrey Foucault de afgelopen jaren heeft gemaakt. Zeer warm aanbevolen derhalve aan een ieder die pure en intieme singer-songwriter muziek een warm hart toedraagt. (Erwin Zijleman)

6. Sam Baker - Cotton

Cotton is het laatste deel van een in 2004 met Mercy begonnen trilogie, waarmee Sam Baker zijn leven op orde hoopt te krijgen. En we mogen blij zijn dat hij dat en plein public doet. Met zijn 55 jaar is hij nog steeds een groot talent als singer-songwriter: prachtige bedachtzaamheid in zijn stem, alle geduld van de wereld in zijn composities, smaakvolle terughoudendheid in de arrangementen. En bij dat alles heel veel te vertellen. Over de aanslag op de trein in Peru in 1986 die hij ternauwernood overleefde, en hoe zijn leven daarna nooit meer hetzelfde zou worden. (Volkskrant)

7. Steve Earle - Townes

"Met Townes lost Steve Earle een ereschuld in aan de man die ongetwijfeld zijn grootste zielsverwant is geweest. Townes van Zandt, de bij vlagen geniale, maar ook autodestructieve singer-songwriter, ging door waar Earle net op tijd inhield. Toen Van Zandt op nieuwjaarsdag 1997 de geest gaf, kapot van de drugs en de drank, liet hij een berg liedjes na, waarvan er velen nooit de uitvoering hadden gekregen die ze verdienden. Dat wordt met dit album goedgemaakt. De intimiteit is te danken aan de thuisopnamen, in Earle’s woning in New York. Elders toegevoegde instrumenten zorgen dat de ramen worden opengezet. Earle voegt discipline toe aan de poëzie en verbetenheid in de teksten van Van Zandt." (Ariejan Korteweg, Volkskrant)

8. John Gorka - So Dark You See

“So Dark You See” staat barstensvol met een gerevitaliseerde John Gorka, die overigens weinig opzienbarend anders klinkt als zijn eerste albums, maar wel verrassend sterk. Afsluiter Diminishing Winds dankt tenslotte voornamelijk zijn klasse aan het uitzondelijke mandolinespel van Peter Ostroushko. Een eindconclusie is dan ook simpel: Gorka heeft zichzelf weer gerangschikt waar hij thuis hoort, tussen de besten!(altcountryforum.nl)

 
 
 

9. Delbert McClinton - Acquired Taste

"Delbert McClinton leeft al z'n leven lang op een mix van R&B, soul, blues en country. Het is op voorhand uitgesloten dat deze man ooit nog eens nieuwe wegen zal bewandelen. Maar dat hoeft ook niet, want met elke nieuwe plaat lijkt zijn muziek aan verdieping te winnen. Onder productionele leiding van Don Was is McClinton er ook met "Acquired Taste" in geslaagd een klein meesterwerkje uit zijn hoed te toveren. Zijn stem raakt inmiddels aardig versleten, maar dat komt Sam Cooke-achtige soulballads als "Starting A Rumour" alleen maar ten goede. Dat geldt ook voor de rechttoe-rechtaan countrysong "Can't Nobody Say I Didn't Try", die klinkt alsof hij tegen sluitingstijd in een kroeg barstensvol notoire zuipschuiten is opgenomen. Dit doorleefde liedje krijgt trouwens een extra lading doordat de onlangs aan keelkanker overleden gitarist Stephen Bruton er nog in te horen is." (Harry de Jong, Revolver)

10. Guy Clarke - Sometimes The Song Writes You

Guy Clark, de man die ons klassieke songs als 'L.A. Freeway', 'Desperados Waiting For A Train' en 'That Old Time Feeling' gaf, is zuinig met zijn albums maar ze zijn altijd het wachten meer dan waard. Op dit elfde studio album evolueert hij zijn zijn meesterschap in songschrijven. Maar weinigen creëren hun songs met zulke resonerende schoonheid en dat deelt hij graag. Alle songs op dit album zijn namelijk geschreven samen met anderen. Niet alleen met oude vrienden als Rodney Crowell en Shawn Camp, maar met Patrick Davis, Jedd Hughes en Ashley Monroe wordt ook een brug geslagen naar een jongere generatie. Verhalend, ingetogen, indrukwekkend. Guy wordt bijgetaan door een aantal erg fijne muzikanten (alle op akoestisch instrumentarium), waaronder vooral gitarist Verlon Thompson excelleert. Hij is een van de meest gerespecteerde singer/songwriters van de afgelopen decennia en weet als geen ander een portret te schetsen van de zelfkant van de Amerikaanse maatschappij. (Revolver Magazine)

Een indruk krijgen van bovengenoemde artiesten? Natuurlijk kan dat:



Ik wens u nu alvast fijne feestdagen en op naar een wederom prachtig muzikaal nieuw jaar!