Als fan van het eerste uur heb ik de carrière van
JW Roy gevolgd. En het allemaal voorbij zien komen: de mooie rootsnummers, rauwe americana, hartverscheurende ballads. Maar ook de 'ommezwaai' naar het Brabants en het Nederlands en de discussie die dat met zich meebracht: 'is het nou nog wel americana?' Doet dat er feitelijk wel toe? Toegegeven, ik heb ook een duidelijke voorkeur voor het Engelstalige werk (sorry, Jan Willem), maar in zijn Nederlandstalige nummers zit dezelfde hartstocht en passie. Luister maar eens naar
Laagstraat 443: als je het hebt over roots, dan lijkt me dit toch echt een schoolvoorbeeld! En hoewel de opvolger
JW Roy iets meer richting pop gaat, blijven de optredens van JW een intiem feestje. Steevast 'hebben we het gezellig, mensen', ook al waren er in de voorverkoop maar 8 kaarten verkocht voor zijn concert in
metropool begin vorige maand...

Die gezelligheid en het enthousiasme zijn duidelijk hoorbaar op zijn laatste album
JW Roy leeft. Een mooie compilatie van nummers van de 2 laatste cd's, met een voortreffelijke begeleidingsband (hoewel ik de hammond van Roel Spanjers blijf missen, maar dat terzijde...). Luister in dit
radio-interview wat JW Roy er zelf over zegt. En mocht je zijn muziek niet kennen, dan geeft dit
fragment van TV West een kleine indruk.
Een aanrader dus voor liefhebbers van eerlijke folkmuziek, of het nou Nederlands of Engels is. Maar
ga hem vooral zien; de live-ervaring laat zich nu eenmaal lastig op een schijfje persen...
Eck
Hyves-pagina JW RoyBeluister fragmenten op MuziekwebReserveer in onze catalogus
1 opmerking:
deze cd ken ik nog niet. Ik heb hem meteen gereserveerd. Ben benieuwd!
Groet Diane
Een reactie posten