Bedankt voor de mooie jaren

Dit keer geen leuke leestip, maar een blog met een sentimenteel randje. Dit is namelijk de laatste blog die je hier leest. Op 16 oktober 2008 kondigden we aan dat Bibliotheek Hengelo op 1 januari officieel van start zou gaan met een weblog over boeken, films en muziek. Een maand later plaatste ik als eerste bieblogger een oefenpost over een dierbaar jeugdboek. Op die officiële startdatum in januari stonden er al 21 blogs online en vond er ook al flink wat interactie plaats met reageerders. Nu, 14 jaar en 1.650 blogs later mag ik de gordijnen sluiten. Dan zijn een paar feiten en cijfers wel op hun plaats. Lees je even mee?!

Alle creatures great & small

Yes! Er is een nieuwe serie gemaakt van All creatures great & small! Het is een remake van de super populaire serie die eind jaren zeventig voor het eerst op tv was. De verhalen zijn gebaseerd op de boeken over dierenarts James Herriot en het speelt zich af in de jaren dertig in de prachtige Yorkhire Dales, een van de mooiste streken van Engeland. 

Een remake van zo'n iconische feel-good serie is niet gemakkelijk maar het is perfect gedaan. De reviews in Engeland waren zeer lovend en terecht.

Three identical strangers

In 2018 verscheen de documentairefilm Three identical strangers van de Britse regisseur Tim Wardle. Hij heeft me nooit losgelaten. Dit weekend sprak ik er weer met iemand over en die wilde hem ook gelijk zien. Had nog nooit van dit verhaal gehoord. Maar, zoals vaker met waargebeurde human interest verhalen, eenmaal gehoord kun je het nooit meer niet weten. 

Genoeg aas voorgehouden? 

Kijk dan eerst de trailer maar even...

La Ch'tite Famille

Oké, het einde van dat rare jaar 2020 komt in zicht. Het ziet er naar uit dat we de familiefeestdagen niet knusjes met elkaar mogen doorbrengen. Ook dat wordt dus een blokjesbezoek aan oma, kaasfondue met het gezin en het nationale aftelmoment online via teams. En dan maar hopen dat het volgend jaar langzaamaan weer een beetje leefbaar wordt, voor iedereen. Een goed moment dus om mijn blogjaar af te sluiten met een ontspannen, Franse, familie feelgood film.

The Fall of the American Empire

Nu we langzaam afscheid nemen van het tijdperk Trump, is het aardig om te zien hoe kunstenaars geïnspireerd werden door wat er zich in hun land of in de wereld afspeelde. De Canadese regisseur Denys Arcand zag sinds Trumps aantreden vooral hoe Amerika in verval raakte. In zijn film The Fall of the American Empire laat hij op satirische wijze zien hoe het geld bezit van ons heeft genomen en hoe het morele bankroet ons infecteert. Hij vraagt zich af of er nog een medicijn krachtig genoeg kan zijn om dat onheil te bestrijden. Het levert een heerlijke film op!

Hoge Omens : de oprechte en secure voorspellingen van Agnes Nutter, een heks

Die lieve vriendinnendochter, die door al mijn boekenkadoos een lief leesbeest werd, gaf me voor m'n verjaardag niet alleen haar eigen mooiste jeugdboek. Ze gaf me er nog eentje, met de woorden: nou ja, en deze is gewoon leuke en grappig. Ik had die Good Omens al wel eens voorbij zien komen, maar tot nu toe had elke uitleg over het verhaal me meer doen fronzen dan nieuwsgierig gemaakt. Nu was ik dat wel!

Knives Out

Zin in een avondje ouderwets speurneusje spelen? Beetje à la Sherloc Holmes of Hercule Poirot? Kijk dan naar het Amerikaanse misdaad-mystery Knives Out van Rian Johnson uit 2019. Met een goed gevulde sterrencast van o.a. Christopher Plummer als het rijke en oude slachtoffer, Daniel Craig (ja, ook bekend als James Bond) als de zelfverzekerde detective en Don Johnson en Jamie Lee Curtis als de kinderen en erfgenamen. Echt, het vliegt alle kanten op en natuurlijk is er een onverwachte plotwending.

Lampje - de voorstelling

Twee jaar geleden blogde ik over het indrukwekkende schrijversdebuut van Annet Schaap: Lampje. Dat sindsdien vier grote prijzen won en terecht door velen wordt gezien als de nieuwe jeugdklassieker. Hoe moedig ben je dan om daar nu al een theatervoorstelling van te maken. MAAS theater en dans durfde het aan en toert op dit moment met Lampje door het land. En omdat ik op deze plek zo leuk over het boek had geblogd, nodigden ze me uit om in Hengelo te komen kijken. Hoe aardig is dat!
Zo zat ik afgelopen zaterdag in een zaal vol ouders en kinderen, met uitzicht op een vloer gevuld met decorstukken, vijf acteurs, twee muzikanten en een kleine vuurtoren.

The Biggest Little Farm

The Biggest Little Farm is een film waar ik heel blij van werd en dat is best wel een prestatie voor een documentaire over landbouw en het klimaat.

Het is een prachtig gefilmd verslag van acht jaren afzien door de documentairemaker John Chester en zijn vrouw, kok en foodblogger Molly. Toen zij uit hun appartement in Los Angeles moesten, ­besloot het stel een jeugddroom waar te maken: een eigen boerderij beginnen. En dan geen megastallen maar een biodynamische boerderij zoals uit een kinderboek: met kippen, een varken en fruitboomgaarden. Maar gaat ze dit als complete amateurs wel lukken?

Arne Dahl en zijn A-team

Arne Dahl is een Zweedse misdaadliteratuur schrijver. Zijn boeken zijn ook verfilmd en dat levert spannende thrillers op, zoals we ze gewend zijn van de Scandinavische misdaadverfilmingen. Ik heb een aantal van deze verfilmingen gezien en ze zijn de moeite waard.

In deze serie draait het om het A-team van Jenny Hultín. Zij krijgt na de moord op twee kopstukken uit de financiële wereld de opdracht een team samen te tellen om deze zaak op te lossen met hoge prioriteit. Ze gaat op zoek naar geschikte politiemensen en vormt zo haar bijzondere team.

Rocketman

Er zijn een paar bijzondere biopics gemaakt de laatste jaren, om onze grote sterren niet te vergeten. Ik zag tot nu toe alleen Rocketman, over de opkomst, ondergang en wederopstanding van Elton John. Heerlijke muziek, kleurrijke man in alle facetten. De openingsscène is geniaal: een opgefokte Elton - in oranjerode show-overall met vleugels en hoofdkap met hoorns - stormt binnen en ploft neer voor z’n eerste therapeutische groepssessie in de afkickkliniek. Hij somt op verslaafd te zijn aan alcohol, drugs, pijnstillers, seks en impulsaankopen. Daarnaast zijn er nog z’n woede-uitbarstingen en die eetstoornis. Welkom!

Top 10 over 100

Bibliotheek Hengelo bestaat 100 jaar. 100 jaar! Dat betekent dat het een hele eeuw geleden is, dat de Openbare Leeszaal en Bibliotheek in Hengelo werd opgericht. Dat vieren we de hele maand september met een bomvol programma.

Voor deze 'top 10' aan de vooravond van ons jubileum, ben ik onze catalogus eens ingedoken om te kijken welke interessante dingen ik tegenkwam. Ik zet ze hier voor je op een rijtje. En ja, ik had een top 100 kunnen maken. Maar ik heb nog 100 andere dingen te doen...

Tea with the Dames

Engeland kent vele schitterende actrices. Sommigen zijn voor hun prestaties tot Dame in de adel verheven. Vier daarvan zijn ook nog eens vriendinnen en komen jaarlijks samen om te teuten, roddelen, lachen en herinneringen op te halen aan hun bevlogen leven. Voor één keer mag er een camera aanwezig zijn bij hun Tea with the Dames. Zo ontspannen en authentiek zag je Dame Maggie Smith, Judi Dench, Eileen Atkins en Joan Plowright niet eerder.

Captain Fantastic

In het kader van vaderdag deze keer een film over een bijzonder vader; Captain Fantastic. Met de heerlijk mysterieuze Viggo Mortensen in de hoofdrol als de fantastische vader Ben. Nou ja, daar zijn de pedagogisch didactische meningen misschien over verdeeld. Maar zeker is wel dat hij met hart en ziel het beste wil voor z'n zes kinderen. En daarvoor kozen hij en z'n vrouw voor een compleet afgezonderd leven in de bossen van Washington State. Dat levert een gelukkig gezinsleven op. Totdat moeder Leslie komt te overlijden.

The Dressmaker

Prachtige verfilming van het romandebuut 'De naaister uit Parijs' van de Australische schrijfster Rosalie Ham met in hoofdrol Kate Winslet.
Myrtle Dunnage keert naar jaren terug, naar het dorp in de Australische outback waar ze is opgegroeid, om voor haar zieke moeder te zorgen. Wat Myrtle aantreft is de nog steeds door roddel en achterklap bijeen gehouden dorpsgemeenschap waarvoor ze in het verleden op de vlucht is geslagen. De aanleiding voor deze vlucht komen we gedurende de film te weten. Maar parallel aan het verleden loopt het heden met hernieuwde inzichten, die vooral Myrtle de ogen openen.

The Wife

We beginnen langzaam in een dusdanige feministische golf te komen, dat het bijna ondenkbaar is dat vrouwen niet in alle beroepen even succesvol kunnen zijn als mannen. Of evenveel betaald krijgen. We zijn er nog niet, maar vroeger was dat verschil nog veel groter. Ook in de minder macho-achtige beroepen, zoals schrijvers of componisten. Je wilt niet weten hoeveel vrouwelijke kunstenaars totaal zijn genegeerd. Of - slim als ze zijn - onder een pseudoniem toch ineens serieus werden genomen En daar kun je dan weer mooie films over maken. Een prachtig voorbeeld van zo'n complexe man-vrouw verhouding verscheen vorig jaar met The Wife, naar het gelijknamige boek van Meg Wolitzer (2003).

New Year's Eve

Wat is er nu leuker dan op de laatste dag van het jaar bloggen over een film die helemaal gaat over de laatste dag van het jaar. Precies, niks! New Year's Eve is een Amerikaanse sterrencastfilm met inmiddels bijna dezelfde reputatie als Sissi, Annie en Dinner for One: hij wordt elk jaar tijdens de feestdagen wel ergens uitgezonden. En deze film kijk je natuurlijk juist op die laatste avond van het jaar! Een heerlijke feelgood, van de maker van Pretty Woman, met voor ieder familielid van elke generatie wel een favoriete acteur of actrice. Heel slim.

La Chana

Antonia Santiago Amador was een rijzende ster in de wereld van de flamencodans in de jaren zestig en zeventig. Op haar hoogtepunt verdween ze uit de schijnwerpers. In de documentaire La Chana vertelt de Spaanse flamencokoningin wat de reden was voor haar verdwijning en zie je hoe zij zich voorbereidt op een komende voorstelling. Haar lijf is misschien niet meer wat het was, maar haar passie en gevoel voor flamenco zijn onveranderd.

The sense of an ending

Julian Barnes is de Britse auteur van de mooie, gevoelige zinnen. Van zijn beroemde boek Alsof het voorbij is verscheen in 2017 een misschien nog wel mooiere film. Nou ja, dat zeg ik omdat ik gewoon graag films kijk en gevoelig ben voor dit soort fine art films. Helemaal in de Britse stijl en met zo'n heerlijke cast. In The sense of an ending schitteren Charlotte Rampling als de stugge ex uit het verleden en Emily Mortimer als de zwoele moeder. En sukkelt Jim Broadbent zo natuurlijk horkerig door het verhaal, dat ik het gevoel krijg dat hij gewoon zichzelf is. Maar laten we beginnen met zijn openingscitaat.

Dorst

Moeder-dochter relaties zijn altijd leuk voor een boek of film. Het voordeel van een film is - voor mij - de extra laag die je krijgt door de non-verbale communicatie die je als acteurs kunt toevoegen. De toon van de stem, de blik in de ogen, de lichaamstaal in het algemeen. Heerlijk. En heerlijk pijnlijk. Dorst is een bekend boek van Esther Gerritsen, dat ik niet las. Maar ik zag wel de gelijknamige film Dorst. Met sterrencast!